Zondagochtend-blues
Zondagochtend-blues (30/01/2012)
Jacco is tegenwoordig vroeg wakker; als we geluk hebben zet hij zijn eerste stappen tussen 6.00 uur en 7.00 uur. Dan zou je denken dat we op tijd in de kerk kunnen zijn. De kerkdienst begint namelijk om 9.00 uur. Niets is echter minder waar. Het is altijd een chaos bij ons op de vroege zondagochtend, de tijd gaat namelijk dubbel zo snel wanneer je haast hebt.
Na veel gestress komen altijd nèt op tijd in de kerk.
Toch eens die klok laten nakijken…
Gelukkig kan Jacco tegenwoordig weer mee naar de kerk. Vorig jaar kon hij een kerkdienst nog niet aan vanwege epileptische aanvallen en het effect dat dat had op zijn gedrag. Toen bleef één van ons thuis met hem.
De laatste tijd gaat hij dus ook net als ieder ander kind naar de kindernevendienst. De eerste keren ben ik erbij gebleven, niet eens vanwege mijn angst voor epileptische aanvallen, maar meer vanwege zijn onvoorspelbare gedrag. Het gaat nu echter zo goed, dat ik in overleg met de leiding besloten heb om er niet meer steeds bij te blijven.
Maar sinds een paar weken heeft Jacco echter weer last van zijn epilepsie. De meeste aanvallen gebeuren ’s avonds, maar toch… Angstgevoelens overspoelen mij weer: ‘ Wat nu als Jacco tijdens de nevendienst een aanval krijgt? Wanneer je nog nooit een aanval hebt gezien, schrik je je wild’.
Gelukkig komt Jaap met een geweldig idee; een draadloze deurbel. Deze bel komt in de ruimte waar de nevendienst wordt gehouden en wanneer er iets is met Jacco kan de leiding op de bel drukken. Wij horen deze bel afgaan in de hal beneden en vervolgens gaat één van ons naar boven. Wat een geruststelling voor mij, maar ik denk ook voor de leiding van de nevendienst!
Vanmorgen zijn we dus voor het eerst met onze noodbel naar de kerk gegaan.
Jacco zit het eerste gedeelte van de kerkdienst naast ons in de kerkzaal. Opeens zeg ik tegen Jaap: ‘Heeft Jacco zijn pillen vanmorgen wel gehad?’ Nee dus. Vergeten. Dat is ons nog nooit overkomen! Wat nu? Het wordt te laat om ze na de kerkdienst te geven, dus besluit Jaap om de medicijnen op te halen.
Het is tijd om naar de nevendienst te gaan. Ik loop mee naar boven en vertel de leiding over de noodbel voor het geval er iets is met Jacco. Dan komt Jaap naar boven gerend met de medicijnen en een fles water. Jacco slikt trouw zijn medicijnen, maar gooit de fles water om. Snel pak ik een doek en veeg het water weg. Wat een gedoe op de vroege ochtend!
Terug in de kerkzaal moet ik eerst even bijkomen van deze zeer hectische ochtend.
Thuis aankomen pak ik de waterfles uit mijn tas en zie ik iets onderin de fles liggen: de pil! O nee, al die moeite voor niets gedaan!
Een typisch zondagochtend in huize Bolt.
Maar de bél is vanmorgen in ieder geval niet gegaan!
