Twee werelden binnen één gezin
Twee werelden binnen één gezin (28-02-2012)
Op de school van Jacco wordt een basiscursus gebarentaal gegeven voor beginners. Het zijn 2 avonden waarin de logopediste het belang van gebarentaal uit zal leggen en zij ons ook de basiswoorden zal aanleren. Ik ben meteen enthousiast en geef mij dan ook snel hiervoor op.
Daar zit ik dan tussen allemaal ouders van speciale kinderen, kinderen die zeg maar ‘anders’ zijn.
We beginnen met een voorstelronde waarin je kunt vertellen waarom je je hebt opgegeven voor deze minicursus en wat je ervan verwacht.
Gaande weg kom ik er achter dat ik de enige moeder ben met een kind dat wèl kan praten. Ik vraag mij dan ook steeds meer af: ‘Wat doe ik hier? Ik kan een gesprek voeren met Jacco en hij praat terug. Hij kan zichzelf prima redden in de Nederlandse taal en spreekt goede volledige zinnen.’
Wanneer ik aan de beurt ben om mezelf voor te stellen, zeg ik dan ook:
‘Mijn zoon heeft sinds anderhalf jaar epilepsie. Hij kan heel goed praten en prima vertellen wat hij wil, soms zelfs iets te goed! Ik heb gezien dat de leerkrachten hier veel gebruik maken van gebarentaal en aangezien ik ook in het onderwijs heb gewerkt, zit ik hier dus met een dubbele insteek.’ Iedereen knikt goedkeurend om mijn verklaring en mijn buurvrouw neemt het voorstelstokje van mij over.
Vervolgens begint de logopediste de achtergrond van het gebruik van gebarentaal uit te leggen en daarna gaan we zelf aan de slag. In het begin is iedereen wat onwennig, maar na verloop van tijd zijn we allemaal ijverig met onze handen aan het praten. Er wordt zoveel ‘gekletst’ dat we de tijd helemaal vergeten!
Ik ga naar huis met een dubbel gevoel. Ik ben ontzettend blij dat Jacco kan praten en toch zie ik wel degelijk het belang in van gebarentaal als hulpmiddel in mijn communicatie met hem. Jacco is erg gericht op het visuele en wanneer hij hoort én ziet wat ik zeg, landt het wellicht beter.
Ik heb een heel leuke avond gehad en veel geleerd. Tot mijn verbazing voel ik mij op mijn gemak tussen ouders van kinderen die ‘anders’ zijn; een rare, maar toch wel mooie gewaarwording.
Opnieuw besef ik mij dat ik moeder ben van twee bijzondere kinderen, die leven in twee bijzondere werelden. Jacco leeft in de wereld van beperkingen zoekend naar zijn mogelijkheden, Ruben in de gangbare wereld van alle dag ook zoekend naar zijn mogelijkheden. Thuis komen deze werelden samen en Jaap en ik zijn de spil ertussen. Onze taak is om deze twee unieke werelden te integreren binnen ons gezin. Een moeilijke, maar ook wel zeer uitdagende taak!
