De Superopkikkerdag (slot) (21-03-2013)
U heeft van mij nog een laatste blog over onze Superopkikkerdag te goed. Het was zo’n superdag dat ik alles niet alles in één blog kon schrijven.
Na ons luchtavontuur moesten we ons melden bij de brandweer. Ik zag ze ‘s morgens al staan en dacht: ‘Wat leuk! Jacco zal dat geweldig vinden!’ Nu mocht hij dus daadwerkelijk even brandweerman zijn! Hij werd in een echt brandweerpak gehesen en mocht deze zelfs houden! Ook Ruben kreeg een brandweerpak, maar hij vond het allemaal een beetje eng.
Vervolgens mochten we allemaal in een echte brandweerwagen gaan zitten. Wij moesten achterin zitten en Jacco mocht natuurlijk voorin naast de brandweervrouw. Zo reden we een klein rondje over het terrein. Toen kreeg Jacco via de radio de melding dat er ergens brand was en dat ze snel moesten komen. Jacco mocht zeggen: ‘Oke, we komen eraan!’ Hij mocht de sirene aanzetten en met ‘volle vaart’ reden we richting het brandende huis.
Jacco mocht als eerste de brand blussen. Daarna moest hij via een ladder twee knuffels uit het huis te redden. Onder luid applaus kwam hij naar beneden met de arme knuffels in zijn armen.
Daarna mocht hij met een schuimblusser nog een echt brandje blussen. Je zag hem helemaal genieten met een glimlach van oor tot oor. Ruben daarentegen vond alles eng en stond vanaf een grote afstand de boel te bekijken. Grappig om te zien hoe beide jongens zo verschillend zijn!
Toen alle brandjes geblust waren, kregen Jacco en Ruben een heus brandweermannendiploma uitgereikt. Zo trots als een pauw hielden ze hem omhoog!
Aan het eind van de middag werden we getrakteerd op een optreden van diverse artiesten en mochten de kinderen allemaal meedansen. Jacco mocht ook op het podium staan om mee te dansen. Hij kan heel leuk dansen; thuis zet ik de muziek vaak lekker hard aan, zingen we luid mee en dansen we de hele kamer door. Alleen nu stond hij daar maar een beetje te staan en deed niets. Hoewel ik als enthousiaste moeder nog voordeed hoe hij zou kunnen dansen, bleef hij echter maar gewoon staan totdat het lied was afgelopen.
Na de voorstelling hebben we nog heerlijk gegeten. Tja, en toen was de dag toch echt afgelopen.
Onder luid geklap en gejuich werden we ‘s morgens door alle vrijwilligers verwelkomt en onder luid geklap en gezwaai werden we weer uitgezwaaid. We voelden ons echt zeer verwend!
Alle vrijwilligers van de Superopkikkerdag heel hartelijk bedankt voor deze geweldige dag!!!!
Een week later kregen we de foto’s toegestuurd met een dvd gemaakt door onze vrijwilliger. Wat een ontzettend leuke en blijvende herinnering!
