Plopsaland (1)
Plopsaland (1)
(30-07-2012)
We zijn net terug van vakantie en kijken terug op drie heel verschillende, maar zeer enerverende weken. Tijdens de vakantie heb ik enkele blogs geschreven, maar niet op elke camping was WiFi, dus u heeft van mij nog wat tegoed:
Dinsdag 10 juli:
Jacco is al meer dan een week aanvalsvrij! Vorige week heeft hij een verhoging van medicijnen gekregen en sindsdien gaat het eigenlijk heel goed. Wij waren bang dat deze verhoging zijn gedrag negatief zou beïnvloeden, maar ook dat valt gelukkig mee. We besluiten daarom om een dagje naar Plopsaland te gaan. We staan nu op een camping die relatief dichtbij Hasselt (B) is en de jongens vinden het ontzettend leuk, dat weet ik zeker!
Drie jaar geleden stonden we ook op deze camping en hebben wij voor het eerst kennis gemaakt met Plopsaland. De jongens hadden de tijd van hun leven, maar wij waren (net als alle andere ouders om ons heen) gesloopt na zo’n dag! Tja, je moet er wat voor over hebben.
Het pretpark heeft zo’n indruk op de jongens gemaakt dat, wanneer ze er een reclamefilmpje over op een dvd zien, ze altijd enthousiast door de kamer roepen: ‘Daar zijn wij geweest hè, mamma?’ Reden genoeg om dus nog een keertje te gaan.
De dag begint goed; Jacco heeft iets langer geslapen dan de dagen ervoor en loopt door de caravan. En dan gebeurt het…In een fractie van een seconde valt hij op de grond, recht op zijn neus. Hij heeft zijn helm nog niet op, dus we kunnen weer een flinke bult op zijn hoofd verwachten.
Gelukkig hebben wij een stuk vloerbedekking in de caravan neergelegd, lekker warm voor de voeten. Maar deze vloerbedekking is echter vrij stug. Nadat wij van de schrik bekomen zijn, zie ik dat Jacco’s neus helemaal rood is. Bovendien heeft hij een grote rode plek onder zijn neus. Snel veeg ik het bloed weg en zet hem op de bank. Ervaring leert dat er nog meer aanvallen zullen komen.
En ja hoor, ook dit keer heb ik helaas weer gelijk. We besluiten om hem een pilletje te geven welke de aanvallen doen stoppen, maar deze heeft echter wel even tijdje nodig om in te werken.
Ik pak meteen zijn helm, zet deze op zijn hoofd en laat hem op de bank zitten. Om de beurt blijven Jaap en ik bij Jacco op de bank zitten, terwijl de ander de ontbijtspullen alvast klaar zet. Ondertussen krijgt Jacco de ene aanval na de andere. ‘Jaap, op hoeveel zitten we nu? Vijf of zes?’ ’Het zijn er al zeven!’ krijg ik als antwoord. ‘O, dan zouden we er bijna moeten zijn!’ En inderdaad, na nog een paar korte aanvallen stopt het en kunnen we weer opgelucht adem halen. We kijken elkaar aan en besluiten dat we vandaag toch maar op de camping zullen blijven. Plopsaland moet jammer genoeg nog even wachten…
Misschien morgen.