Lotgenoten

Lotgenoten (12-08-2012)

Ruben en ik zijn lotgenoten, wij hebben namelijk allebei een baby in onze buik. Rubens baby is piepklein en regelmatig voelt hij aan mijn buik om mijn baby te ‘meten’. Een paar dagen geleden voelde ik opeens twee kleine handjes stevig aan mijn buik trekken. Ik schrok ervan en vroeg: ‘Ruben, wat doe je nou?’ Met een lachend gezicht zei hij: ‘Ik wil jouw baby eruit halen, mamma!’ ‘Maar dat kan toch helemaal niet, de baby is nog niet klaar!’ Hevig teleurgesteld haalde hij zijn handjes weg. Daarna vroeg hij: ‘Mamma, hoe komt de baby uit jouw buik?’ Oeps… ‘ Uhh, wanneer de baby klaar is met groeien, gaat mamma naar de dokter. De dokter haalt de baby uit mijn buik.’ Tot mijn grote opluchting was Ruben tevreden met dit antwoord. Scheelt weer een moeilijk gesprek.

Een paar dagen later hadden we het volgende gesprek:

‘Mamma,  mijn baby is uit mijn buik.’

Ik schrik ervan en vraag: ‘Waar is jouw baby dan?’

‘Mijn baby is op vakantie.’

‘Oh, gelukkig. Is jouw baby op vakantie met de caravan?’ vraag ik heel begrijpend.

Ruben kijkt mij lachend aan en zegt:

‘Nee, joh. Mijn baby is op vakantie in mijn buik. In mijn buik past toch geen caravan!’

Voor Jacco hadden we een kinderwagen gekocht, maar deze is eigenlijk nooit goed bevallen. Zo had hij had vier vaste wielen en was dus moeilijk wendbaar. Bovendien was hij heel breed waardoor ik moeilijk door de smalle gangetjes kon in sommige winkels. Toen Ruben geboren hebben we dit ‘onding’ toch maar weer van zolder gehaald, maar ook Ruben ging al vrij snel in een goed wendbare en kleine buggy. Toen zei ik tegen Jaap: ‘Wanneer er een derde komt, wil ik een andere kinderwagen!’

In onze vakantie hebben we ons dus eens goed laten informeren over de verschillende kinderwagens. Jacco was in het logeerhuis en Ruben was met ons mee. Hij vond het super interessant en liep heel wijs achter de verschillende kinderenwagens. Al vrij snel had hij zijn keuze gemaakt: ‘Deze mamma, deze is goed voor mijn baby!’  Wij waren er echter niet zo snel uit en hevig teleurgesteld en boos liep hij met ons mee uit de winkel, zonder zijn kinderwagen.

Toen we thuis kwamen van onze vakantie had mijn schoonzus de bekleding van de wieg helemaal klaar. We hebben een oude familiewieg en mijn schoonzus wilde deze wel opnieuw bekleedden. De wieg is echt super mooi geworden; zij is echt een kunstenaar met de naaimachine!

Toen ik heel enthousiast tegen Ruben vertelde dat mamma’s baby daarin zou gaan slapen, keek hij beteuterd en vroeg: ‘Waar moet mijn baby dan in slapen?’ Gelukkig had mijn schoonzus nog een poppenwiegje op zolder staan en Ruben was helemaal gerustgesteld. Alleen zat de wieg wel onder het stof. Ruben kreeg een sopje met een doekje en ging meteen ijverig ‘zijn’ wieg schoonmaken, want zijn baby kan natuurlijk niet in een vieze wieg slapen!

Dus nu staat er een grote wieg in de babykamer en heel klein wiegje in onze woonkamer te wachten tot onze baby ‘s geboren zullen worden!