‘Wat zie jij er slecht uit!’
‘Wat zie jij er slecht uit!’ (19-08-2012)
Elke vrijdag doe ik de weekboodschappen, lekker makkelijk in één keer alles in huis voor de hele week. In de plaatselijke supermarkt is altijd wel iets lekkers te proeven en Ruben loopt dan ook gretig langs de verschillende afdelingen om onze lekkere trek te stillen. Bij de slager proeven we een stukje vlees, bij de kaasafdeling liggen altijd blokjes kaas op een bordje en bij het Brood en Banket ligt ook vaak wel wat lekkers. Wanneer we iets heel erg lekker vinden, lopen we gewoon nog even terug om te proeven of ‘die andere daar’ net zo lekker smaakt.
Bij de groenteafdeling staat in het weekend altijd een vrouw van buitenlandse afkomst iets te koken wat die week in de aanbieding is. Ze kan lekker koken en ook gezellig kletsen. Omdat ik er elke week kom maken we altijd een praatje onder het genot van een lekker hapje.
Vorige week zag ze opeens mijn dikke buik. Ze gaf een blijk van verrassing en zei enthousiast: ‘Wat leuk, de derde niet? Hoe ver ben je?’ Ik vertelde vol trots dat ik al 33 weken zwanger was. Waarop ze, net als iedereen in mijn omgeving, zei: ‘Wat een bescheiden buikje, waar lààt je het?’ Daarna bekeek ze mij van top tot teen: ‘Eens even kijken hoor, mmm, je krijgt vast een meisje.’ Ik keek haar vragend aan, waarna zij verduidelijkte: ‘Je ziet er slecht uit en dan zeggen ze dat je een meisje krijgt! Je voelt je zeker ook heel slecht hè?’ Nu slaap ik de laatste tijd wel slecht. Ook ben ik snel buiten adem. Soms loop ik bij het minste geringste al te hijgen als een paard, maar om nu te zeggen dat ik mij slecht voel…
Enthousiast en met een stralend gezicht gaat ze verder met haar relaas: ‘Ja, je krijgt vast een meisje, je ziet er heel slecht uit. Bij jongetjes word je vaak mooier, maar bij meisjes zie je er altijd slecht uit.’
Misschien zijn zulke voorspellingen in haar cultuur wel de gewoonste zaak van de wereld, maar ik begon mij erg ongemakkelijk te voelen bij deze vreemde conversatie over mijn zwangere gestel. Voelde ik mij bij binnenkomst nog een trotste moeder met een mooie dikke buik, nu voelde ik mij langzaam veranderen in een zombie met een lelijk klein buikje. Schoorvoetend besloot ik maar snel verder te lopen. Bij de volgende afdeling aangekomen, moest ik eigenlijk toch wel erg lachen om haar serieuze voorspelling: ‘Ze kan van alles zeggen, hup Maaike, schouders recht, hoofd omhoog, buik naar voren! Lekker genieten van je mooie buik!’ En toen ik vervolgens aan Ruben vroeg: ’Mamma is mooi, hé?’ beaamde hij dit volmondig met een ondeugende glimlach.
Thuis gekomen vertelde ik het hele gebeuren aan Jaap en terwijl ik het vertelde moest ik vreselijk lachen; de vrouw had namelijk totaal niet door dat het hier toch echt niet op prijs gesteld wordt om dit soort dingen te zomaar zeggen. Jaap kon er ook wel de humor van inzien, maar stiekem hopen we toch dat deze vrouw gelijk heeft: een meisje zou wel heel leuk zijn!
