Jacco schrijft! (27-11-2012)
Jacco schrijft! Nou ja, schrijven… Hij schrijft of tekent rondjes en zegt dat hij zijn naam schrijft! Vanmorgen vroeg hij voor het eerst: ‘Mamma, mag ik mijn naam opschrijven?’ Dat liet ik mij natuurlijk geen tweede keer vragen. Ik vroeg hem waar hij zijn naam op wilde schrijven en hij haalde een kaart van Cars te voorschijn. ‘Hier wil ik mijn naam op schrijven, mamma. Heb jij een pen voor mij?’ Snel pakte ik een pen, bang dat dit moment voorbij zou gaan. En daar zat hij dan, aan tafel met een pen in zijn hand, tong uit zijn mond, hele kleine rondjes te ‘schrijven’.
Zo trots als een pauw keek ik naar hem en zag meteen dat hij zijn pen goed vast hield. Tja.. ik ben en blijf nog altijd juf in hart en nieren! Heel geconcentreerd ging hij verder schrijven, het ene rondje na het andere. Bang dat het moment voorbij zou gaan, zonder dat ik het vast had gelegd, pakte ik snel de fotocamera.
‘Kijk mamma, hier staat mijn naam. Wil je het even lezen?’ Vol trots lees ik zijn naam hardop voor. Hij heeft echt de smaak te pakken, want hij gaat maar door met hele kleine rondjes schrijven. Heel geconcentreerd schrijft hij bijna de hele kaart vol. De rondjes worden steeds kleiner en hij schrijft ze keurig vanuit zijn pols. Geweldige oefening voor zijn fijne motoriek, denkt de juf weer.
De rondjes worden wat hoekiger, maar dat geeft niets. Dan laat hij zijn naam vol trots aan zijn vader lezen. Jaap is ook mega-trots en schrijft de ‘Jaccoletter’ voor. Jacco kijkt aandachtig naar zijn letter J, pakt de pen weer goed vast en schrijft met uiterste precisie de ‘Jacco-letter’ na. Na een paar
‘Jacco- letters’ te hebben geschreven, vindt hij deze toch wel heel moeilijk en gaat hij weer verder met het schrijven van rondjes.
Dat ik toch nog echt een juf ben in hart en nieren, blijkt ook nu weer. Er komt een golf van energie in mijn naar boven en mijn ogen beginnen te glimmen bij mijn verwachting dat Jacco toch echt zal leren schrijven!! Het schrijven van rondjes is namelijk het begin van het leren schrijven. Vanuit een rondje worden heel veel letters gevormd, bijvoorbeeld de a – o- d – p – e – g – c -d.
Ik ben al heel lang bezig om Jacco het nut van het leren lezen en schrijven duidelijk te maken. Maar tot nu toe dacht hij steeds: ‘Leuk voor jou, maar mij interesseert het echt geen fluit!’ Wanneer wij bijvoorbeeld samen een cake aan het bakken zijn, mag hij op de verpakking ‘lezen’ wat ik nodig heb voor ingrediënten én wat ik moet doen. Het komt erop neer dat wij de verpakking samen lezen en dat ik dan zeg: ‘Dat hebben wij even goed gelezen! Knap hoor, Jacco!’
Ook besteed ik veel aandacht aan brieven en kaarten die met de post komen, om hem zo het belang van het schrijven en lezen te laten inzien. Maar helaas interesseert dit hem niets.
Maar nu, nu krijg ik hoop! En hoop doet leven!
Ik weet wel dat ik geduld moet hebben en dat het lees- en schrijfproces van Jacco lang zal duren. Door de epilepsie kan het soms een chaos in zijn hoofd zijn, zonder dat het aan de buitenkant te zien is. Uit een test van school is gebleken dat Jacco veel last heeft van zogenaamde ‘blind spots’ . Zo weet hij de ene dag wel de letter a te benoemen en weet hij de volgende dag deze letter niet meer te benoemen. Zo gaat dat met letters, maar helaas ook met woorden, picto’s en vervelend genoeg ook met gemaakte afspraken die hij toch zo langzamerhand wel zou moeten weten!!! Maar de grote vraag bij Jacco is ook: ‘Is dit gedrag of is nu die blind-spot?’.
Het lastige is dat die ‘blind spots’ elke dag kunnen wisselen. Dat maakt het voor hem dus bijzonder vermoeiend om te leren lezen en schrijven! En voor de mensen die met hem werken is het een enorme uitdaging om wanneer dat nodig is, een andere weg in zijn ‘koppie’ te zoeken om zo toch de letters toch naar boven te zien krijgen!
Maar het begin is er!
