Over gebraden vlees, kookwas en een hijgend hert (20-06-2013)
Ik ben een avondmens. Wanneer de kinderen op bed liggen en de koffie op is, vind ik het heerlijk om achter de laptop te kruipen, een blog te schrijven of een digitaal fotoboek te maken. De avonduren gaan snel, wanneer je lekker bezig bent, te snel…
Als kind kwam ik vaak te laat op school, simpelweg omdat ik te laat naar bed ging en dus te laat op stond. Dit zette zich door op de middelbare school. Maar wanneer je dáár te laat kwam, moest je een ‘te-laat-briefje’ halen bij de conciërge en die was heel streng! Vaak stapte ik dus met een knalrood hoofd van het harde fietsen, net op tijd de klas binnen.
In mijn studententijd woonde ik een jaar bij een hospita. Zij was typisch een ochtendmens. Het was een ontzettend pittig vrouwtje, altijd vroeg op en altijd in de weer. Ik werd een keer wakker van een zeer eigenaardige, zware geur. Half slapend liep ik naar beneden om de herkomst van die geur te achterhalen. Tot mijn verbazing trof ik haar al zingend in de keuken aan. Ze was alvast vlees aan het braden voor ‘s avonds en op het fornuis stond een enorme pan met de kookwas te pruttelen! Toen ze mijn slaperige kop zag, riep ze enthousiast; ‘Goede morgen Maaike, heb je lekker geslapen?’ Ik mompelde iets onheilspellends, waarna zij vrolijk het volgende couplet van Psalm 42 inzette:
‘t Hijgend hert der jacht ontkomen (….)’
Gelukkig voor mij is Jaap ook een avondmens. Het vervelende is echter dat Jacco juist een ochtendmens is. Aangezien hij geen benul van tijd heeft, begint zijn dag vaak om 5.00 uur. Soms hebben we echter geluk en slaapt hij uit tot 5.30 uur!
Regelmatig word ik wakker gemaakt door Piraat Zwartbaard, de stoerste piraat van de zeven zeeën! ‘Ligt het anker, hijs de zeilen. Jullie weten toch dat ik zou komen!’ Of ik voel getik op mijn schouder en moet toch echt kijken naar een enorm legobouwwerk dat meneer gemaakt heeft.
Een paar dage geleden uitten Jaap en ik voor de zoveelste keer onze frustratie hierover:
Ik: ‘Dit gaat zo niet langer! Jacco moet langer slapen. Wij worden er knalchagrijnig van!’
Jaap: ‘Tja, wat doe je eraan?’
Ik: ‘Weet ik veel, maar dit houden wij niet vol! Wanneer Jacco niet verandert, moeten wij veranderen! Kunnen wij geen ochtendmensen worden?’
Jaap: ‘Je bent een ochtendmens of een avondmens, daar verander je niets aan.’
Ik besloot hier echter geen genoegen mee te nemen en maakte een afspraak bij de huisarts, onder het mom van: verandert je kind niet, dan moet je zelf veranderen! En nu blijkt dat je door het slikken van melatonine je je slaapgewoonten wel degelijk kunt aanpassen! Jacco krijgt nu een half uur later zijn melatoninepilletje in de hoop dat hij hierdoor een uur later wakker wordt. Het effect moet nog blijken, maar ik heb goede hoop. Ook ik ben aan dit slaaphormoon begonnen, in de hoop dat wanneer ik vroeger naar bed ga, ik ook daadwerkelijk eerder in slaap zal vallen.
Dus wie weet treft Jaap mij ‘s morgens om 6.00 uur vrolijk en wel in de keuken aan, waar ik al vleesbrandend, de kookwas doe, zingend over het hijgend hert dat (nog steeds) der jacht ontkomen is…