Dubbel zout (06-01-2014)
Uit mijn blogs blijkt hopelijk dat ik grote bewondering heb voor mijn achtjarige zoon met epilepsie. Het zou je namelijk maar gebeuren dat je zomaar keihard op de grond zou kunnen vallen of dat je elk moment van de dag als een plumpudding in elkaar zou kunnen zakken.
Maar sinds deze week heb ik nog meer bewondering voor hem gekregen. Ik vraag mij namelijk weleens af wat al die medicijnen met hem doen en hoe hij zich voelt na het toedienen van (nood)medicatie. Nou, op een nogal bizarre manier heb ik hierop een antwoord gekregen.
Ik ben al een aantal dagen heel verkouden; vastzittende hoest, volle neus met als gevolg bergen snotdoekjes en een zere keel. Om enigszins verlichting te krijgen heb ik een neusspray met zoutoplossing gekocht. Eén pufje in elk neusgat doet wonderen! Geweldig spul, vooral wanneer je ‘s nachts niet kunt slapen.
Omdat ik dit flesje altijd bij mij wil hebben voor het geval van acute snotterij, stopte ik het in mijn handtas. Nooit erbij stilstaand dat ik daar nóg zo’n zelfde soort flesje in bewaar; de neusspray voor Jacco als coupeermiddel tegen een zware epileptische aanval.
Een paar dagen geleden viste bij het naar bed gaan nog even snel de neusspray uit mijn handtas en zette deze op mijn nachtkastje neer. Gelukkig maar, want midden in de nacht werd ik zeer snotterig wakker. Op de tast griste ik de neusspray van mijn nachtkastje, haalde de dop eraf en spoot zoals altijd één pufje in elk neusgat.
Maar in plaats van een verlicht gevoel in mijn neus, ontplofte er een énorme zoutbom in mijn neus. Hevig geschrokken zat ik rechtop in bed. Klaarwakker deed ik het licht aan en dacht: ‘Kanonne, wat heb ik nou weer in mijn kop gespoten!’ Met een gevoel alsof mijn neus compleet opgelost zou zijn, rende ik naar de badkamer om in de spiegel te kijken. Tot mijn opluchting zag ik dat mijn gezicht nog in tact was. Aan de buitenkant was gelukkig niets bijzonders te zien. Voorzichtig voelde ik aan mijn neusschotje en gelukkig zat deze ook nog op de normale plek!
Juist toen ik mij af vroeg wat er nu precies gebeurd was en dat dit toch echt niet normaal was, viel mijn oog op de neusspray die op mijn nachtkastje stond; dé neusspray van Jacco! Dé neusspray om een zware epileptische aanval te couperen! Oooh, shit, heb ik die rotzooi in mijn neus gespoten!
Snel maakte ik Jaap wakker en vertelde hem wat ik had gedaan. Met een slaperig kop zei hij: ‘O, dat geeft niets, het is alleen een beetje valium, zal je lekker van slapen!’ Hij draaide zich om en sliep door…
Met een opgezwollen neus en het gevoel dat ik de hele Dode Zee in één keer had opgesnoven, viel ik uiteindelijk toch weer in slaap.
Diep respect voor Jacco!
