Het is etenstijd, ik heb net de pannen op tafel gezet wanneer de telefoon gaat. Jaap en ik kijken elkaar aan en zeggen: ‘Dat is Jacco!’ Jacco logeert deze week in het logeerhuis en belt elke dag rondom deze tijd. Jaap neemt de telefoon aan en het is inderdaad Jacco. Terwijl wij aan tafel gaan zitten, zet Jaap de telefoon op de luidspreker en legt deze midden op tafel. Ondertussen schep ik het eten op. Zelfs wanneer Jacco logeert staat hij nog in het middelpunt van de belangstelling! Nou ja, momenteel ‘ligt’ hij meer in het midden in de belangstelling, maar dat deert hem niets! Hij praat honderduit! ‘Pappa, ik…

  Nu alle feestdagen achter de rug zijn, is er tijd voor bezinning. Er is weer veel gebeurd het afgelopen jaar, maar mijn gedachten gaan niet verder terug dan de afgelopen feestdagen. Ach, ik zie altijd zo tegen die aparte dagen op. Jacco is namelijk het beste gebaat bij structuur en regelmaat. Dit is tijdens de feestdagen nou eenmaal ver te zoeken. Meestal bespreken we het logeerhuis, maar we konden het niet over ons hart verkrijgen om hem juist tijdens de kerstdagen naar het logeerhuis te brengen. Natuurlijk hadden we een plan gemaakt, maar we weten eigenlijk nooit hoe Jacco zal zijn; hij kan in een goede bui zijn, hij…

  Hanna houdt van opruimen.  Dat heeft ze niet van haar moeder, want ik ben nogal van de bewaar. Ik denk altijd: ’Zonde om weg te gooien, misschien heb ik het straks nodig.’ Wanneer ik Hanna in haar box vol speelgoed zet, kijkt ze geërgerd om zich heen en zie ik haar denken: ‘Heb ik het nodig? Nee? Hup, weg ermee!’. Vervolgens gooit ze resoluut al haar speelgoed uit de box! Wham! Weg met die zooi! Het ene stuk speelgoed na het andere gooit ze met een zwaai uit haar domein: Hatsikidee, ik hoef het niet meer! Wanneer ik vervolgens de swingende theepot weer vermanend terugleg in de box, pakt…

Eén van mijn favoriete programma’s is het satireprogramma: Kanniewaarzijn. Vol ongeloof en verbazing kijk ik elke keer weer naar de sketches die uitgespeeld worden. Tot nu toe zijn deze bizarre situaties onze deur voorbij gegaan. Tot nu toe, want helaas zitten wij nu in een  heuse ‘kanniewaarzijnsituatie’. Wij hebben een invalideparkeerkaart voor Jacco vanwege zijn epilepsie.  Een paar maanden geleden hebben wij bij de gemeente een aanvraag ingediend voor een invalideparkeerplaats. We kunnen Jacco namelijk niet meer fatsoenlijk uit de auto halen wanneer hij veel aanvallen heeft. Gelukkig was dit geen probleem en is de aanvraag meteen goed gekeurd. So far, so good. Maar toen begonnen echter de problemen, want…

Het einde van het jaar nadert gestaag. Tijd om de kachel wat hoger te zetten en sjaals, mutsen en handschoenen tevoorschijn te halen. Tijd om de warme dekens van zolder te halen en je hier lekker in te nestelen op de bank, terwijl het buiten koud en nat is. Maar het is ook tijd om terug te kijken op het afgelopen jaar met alle ups en downs. Al drie jaar lang maken Jaap en ik deel uit van een gespreksgroep van ouders waarvan een kind epilepsie heeft. Vorige week hadden we alweer de laatste bijeenkomst van 2013. Natuurlijk keken we terug op het afgelopen jaar waarin weer veel gebeurd is.…

  Zoals elk jaar zijn we weer naar het Sinterklaasfeest van Jaap zijn werk geweest. En net als vorig jaar had Jacco een slechte dag met veel epileptische aanvallen. Het begon ‘s morgens vroeg al, maar daarna stopten de aanvallen en was hij heel helder. Bovendien had hij veel zin om naar het Sinterklaasfeest te gaan. Elk jaar is daar namelijk een grote zwartepietenband die voor veel gezelligheid zorgt. Bij het vooruitzicht dat hij de ‘Trommelpiet’ weer zou zien, begon Jacco helemaal te glimmen! Dus stapten we in de auto en reden naar het theater waar het grote Sinterklaasfeest gehouden zou worden. Toen we aankwamen, zei ik tegen Jaap: ‘Zullen…