Geen categorie

Jacco is belangrijker hè? (07-05-2014)

 

Op de jaarlijkse Opkikkerdag van Stichting Opkikker die georganiseerd wordt voor hun ambassadeurs (en hun familie), werd mij pijnlijk duidelijk dat Ruben met zijn vijf jaar meer ziet en weet dan ik mij ooit gerealiseerd heb…

Allereerst moet ik eerlijk bekennen dat ik vergeten ben Ruben voor te bereiden op het feit dat de Opkikkerdag een verwendag is voor kinderen die gehandicapt zijn, dus voor Jacco. Het lastige moment voor Ruben begon al toen we aankwamen in het attractiepark Slagharen, de plek waar dit jaar de Opkikkerdag werd gehouden.  In een zaal vol mede-ambassadeurs wachtten we vol spanning af wat er zou gaan gebeuren. Onder luid getrommel en applaus kwam er een politieagent met een heel speciale koffer de zaal binnen lopen. Heel geheimzinnig werd deze opengemaakt en daar lagen ze; de officiële medailles van Stichting Opkikker. Elke ambassadeur werd geridderd in de orde van Stichting Opkikker! Hartstikke leuk natuurlijk! Alleen had Jacco alleen maar oog voor de grote knuffelkikker die hem bij de ingang begroet had. Dat hij geridderd werd, vond hij leuk omdat hij naast de kikker mocht staan. Ruben daarentegen is gek van medailles en begrijpt veel meer de waarde ervan. Gelukkig hield hij zich wijselijk stil toen Jacco zijn onderscheiding kreeg opgespeld.

De hele dag was Jacco in de ban van die grote verklede kikker die in het park rondliep. Ruben daarentegen genoot volop van alle attracties en bezienswaardigheden! Gelukkig werd hierin geen onderscheid gemaakt in het- wel-of-niet-ambassadeur zijn.

Zo was er bijvoorbeeld een autopark met autootjes, echte stoplichten en verkeersborden. Echt iets voor Ruben.  Na het behalen van het ‘theorie-examen’ (uitleg hoe de autootjes werken) en zo’n vijf minuten praktijkles waren alle leerlingen geslaagd en kregen ze een heus rijbewijs. Ruben liet zijn rijbewijs enthousiast aan iedereen zien: ‘Kijk eens, ik heb een rijbewijs!’

Toen zag hij boven het park een soort skilift, dat vond hij wel wat. Aangezien ik niet zo van hoogtes houd, vroeg ik:  ‘Weet je echt zeker dat je daar in wilt, het is best hoog hoor?’ Vastbesloten zei hij: ‘Mamma, daar durf ik echt wel in hoor. Hij gaat toch niet over de kop!’ Tja, tegen deze logica kon ik natuurlijk niet op…

Terwijl we hoger en hoger gingen, werd hij steeds enthousiaster en riep hij telkens naar beneden: ‘Wij zijn hie-ier, boven jullie hoor! Ik heb een rijbewijs gehaald!’ Ik heb mij slap gelachen en vergat spontaan mijn hoogtevrees!

Aan het eind van deze geweldige Opkikkerdag was er echter weer zo’n lastig moment voor Ruben. Alle ambassadeurs kregen namelijk een grote rugzak vol leuke (reclame)spulletjes en hij niet! Ik zag de teleurstelling op zijn gezicht toen hij besefte dat hij geen tas kreeg.  Hij zei verdrietig: ‘O ja, Jacco is belangrijker hè?’  Zo. Die had ik niet zien aankomen. Snel herstelde ik mij van deze rake opmerking en zei met een brok in mijn keel: ‘Nee hoor, jullie zijn allebei belangrijk, alleen wordt Jacco vandaag extra verwend. Dat komt omdat Jacco ‘anders’ is. Hij heeft epilepsie.’

De opmerking van Ruben heeft mij echter flink tot nadenken gezet. Ondanks dat Jacco veel aandacht nodig heeft en ook opeist, moet ik Ruben en Hanna echt niet vergeten! Daarom is het zo fijn dat Stichting Opkikker het hele gezin een opkikker geeft,  met natuurlijk in het stralende middelpunt een ‘anders-kind’ dat voor even alle zorgen mag vergeten! En op een ander moment is Ruben weer aan de beurt om in het stralende middelpunt te staan. Want tenslotte is iedereen even belangrijk!

Prietpraat:

Ruben laat enthousiast zijn pas behaalde rijbewijs zien. Dan zegt hij uiterst serieus: ’Zo, gaan we nu een auto kopen, een echte?’

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.