Emotionele achtbaan (21-08-2014)
Op mijn laatste blog over onze vakantie zonder Jacco, heb ik veel reacties gekregen.
Veel ouders gaven aan zich te herkennen in onze keuze om zonder Jacco op vakantie gaan. Maar er kwam ook een negatieve reactie. Dat mag natuurlijk, je mag er tenslotte van vinden wat je wilt. Maar tijdens het lezen van deze heftige reactie moest ik wel even slikken. Deze persoon kon zich namelijk absoluut niet voorstellen dat je zonder je kind op vakantie zou kunnen gaan, laat staan er ook nog van kunt genieten. Het was een reactie vol emoties en onbegrip. Ik had meteen de neiging om onze keuze te verdedigen. Ik heb dit echter niet gedaan. Normaal ‘like’ ik een reactie als ik deze heb gelezen, maar ook dat heb ik niet gedaan…
Deze heftige reactie liet mij echter niet los. Na een tijdje piekeren zei ik plotseling tegen Jaap: ‘ Ze heeft gelijk! Hoe kan je je zorg intensieve kind achterlaten in een logeerhuis en zelf lekker op vakantie gaan! En dan ook nog in de wetenschap dat hij je ontzettend mist. Een beetje fatsoenlijke ouder doet dit niet! Klaar.’
En toch zijn wij wel zonder Jacco op vakantie gegaan. En ik voel mij er niet schuldig over. Sterker nog ik zou het volgend jaar zo weer doen.
Maar ik ben zo blij met de eerlijke en emotionele reactie van deze ouder, want het geeft precies aan in wat voor emotionele achtbaan wij leven met een kind dat op zoveel gebieden zeer veel zorg vraagt. De reactie geeft aan hoe vreselijk veel je als ouder van je kind houdt en daardoor de enorme zorg gewoon op je neemt. Dat deze zorg ontzettend veel van je vraagt, druk je gewoon weg want het is tenslotte je kind.
Op vakantie gaan zonder je zorg intensieve kind, dat doe je eenvoudig niet!
Nee, niet eenvoudig…
