Brusjes (11-06-2015)

‘Mag je een tip geven?’ Nieuwsgierig kijk ik een goede vriend en trouwe lezer van mijn blogs aan. ‘Schrijf ook eens over je andere kinderen, dan leren je lezers hen ook kennen.’ Even ben ik van mijn stuk gebracht, maar dan zeg ik: ‘Je hebt gelijk. Ik schrijf eigenlijk alleen maar over Jacco en over mijzelf. Dat komt omdat ik door Jacco begonnen met schrijven en omdat een verhaal over Jacco spontaan ontstaat.’

Zijn opmerking laat mij echter niet los. Ik schrijf inderdaad veel over Jacco, maar dat betekent niet dat het leven van Ruben en Hanna minder interessant is. Integendeel zelfs. Zij zijn namelijk de zogenaamde brusjes. Voor degene die deze term niet kennen: Een brusje is een broer of zus van een ziek of gehandicapt kind. Doordat er veel aandacht gaat naar de gehandicapte broer of zus, kunnen zij in een moeilijke positie raken. Gelukkig wordt er in de opvoedingswereld en hulpverlening veel aandacht gegeven aan de bijzondere positie van de brusjes. Zo worden er allerlei leuke dingen georganiseerd juist voor de brusjes. Op deze manier krijgen zij ook eens extra aandacht.

 Afgelopen vrijdag was er een ‘Dreamnight at the Zoo’ in Burgers Zoo waar wij als gezin voor waren uitgenodigd. Op zo’n ‘Dreamnight’ blijft de dierentuin na sluitingstijd open voor gezinnen met een gehandicapt of ziek kind. Ontzettend leuk én gezellig. Ondanks alle feestelijke activiteiten wilde Ruben alleen maar spelen in de speeltuin en Hanna dribbelde er lekker achteraan. Jacco danste op de muziek van de fanfare en mocht zelfs meeslaan op de trommel!

Om het feest compleet te maken kon iedereen geschminkt worden. Jacco wilde als Bert (van Sesamstraat) geschminkt worden! De ‘schminkmevrouw’ nam met enige aarzeling de uitdaging aan en even later liep er een trotse Bert mét blauwe helm door de dierentuin. Ruben houdt er niet van geschminkt te worden en zelfs het masker van Spiderman kon hem niet over de drempel helpen. Hanna daarentegen vond het schminken geweldig. Zij ging er echt voor zitten en kreeg een mooi elfje op haar gezicht en natuurlijk nog wat lippenstift. Dus vervolgden Jaap en ik onze weg met ‘een Bert, een ‘Ruben’ en een Elfje-met-lippenstift’.

Bij de uitgang kregen wij nog een verrassingstas. Even was ik bang dat alleen Jacco iets zou krijgen, maar tot mijn verrassing kregen wij als gezin een verrassingstas! Ook daar was weer goed over nagedacht!

Op weg naar huis zei Ruben plotseling: ‘Ik weet al waarom we naar de dierentuin zijn geweest! Omdat Jacco gehandicapt is!’ Dit was de eerste keer dat ik dit uit zijn mond hoorde komen. Zo knap van hem!

Door de tip van onze vriend ben ik mij opnieuw gaan beseffen wat voor bijzonder gezin wij zijn, maar ook hoe trots ik op Ruben en Hanna ben!

Prietpraat:

Er komt een nieuw winkelcentrum bij ons in de wijk. Ruben is hier helemaal vol van.

Tijdens het eten zegt hij dan ook: ‘Ik hoop dat er ook een speelgoedwinkel in komt.’

Hanna kijkt Ruben aan en zegt triomfantelijk: ‘Past niet, Ruben. Past niet.’

Ruben reageert boos en zegt: ‘Mamma, Hanna zegt dat het niet past!’