Jacco krijgt de bloemen (23-06-2015)
Jacco heeft de bloemen van de kerk gekregen. Ik schrok ervan en mijn emoties stuiterden als een pingpong bal door mijn hele lijf, want ik had dit lieve gebaar absoluut niet verwacht…
Afgelopen zondag was er een speciale kinderdienst bij ons in de kerk. Zo’n dienst wordt samen met de leiding van de kindernevendienst en onze jongerenwerker voorbereid. Ik vind zulke diensten altijd heel erg leuk. Het enige probleem is dat er voor Jacco geen kindernevendienst is, want de kinderen blijven immers allemaal in de kerk. Voor ons dus een enorme uitdaging…
Met z’n allen thuis blijven is geen optie, want Jacco wil graag naar de kerk en juist deze dienst is leuk voor Ruben. Na wat gepieker zei ik tegen Jaap: ‘Als jij nou eens vraagt of je de videodienst kunt overnemen van iemand, dan kan Jacco bij jou zitten. Hij vindt het immers zeer interessant om bij jou te zitten.’ Jaap knikte en zei: ‘Prima, maar hij kan niet de héle dienst bij mij zitten, dat is te lang.’ Even later zei ik: ‘Dan vragen wij of de tiener erbij wil blijven zitten. Wanneer het niet meer gaat kan hij met Jacco naar de kinderboerderij om de hoek van de kerk.’ Na wat heen en weer ’WhatsAppen’ met de tiener was het geregeld!
Jaap was zondag al wat eerder naar de kerk vertrokken vanwege zijn videodienst. Toen ik een paar minuten voor aanvang de kerk binnen stormde met Jacco wenkte Jaap mij en zei: ‘Jacco krijgt de bloemen van de kerk!’ Wow, ik schrok mij wild. Ik voelde mijn emoties vanuit mijn tenen om hoog denderen waarna ik enkel nog kon uitbrengen: ‘Waarom? Er zijn nog zoveel meer kinderen?’ Natuurlijk kon Jaap niets met deze vraag en volledig overvallen door dit lieve gebaar zocht ik met Ruben een plekje in de zaal. Toen de dominee afkondigde dat de bloemen naar Jacco gingen, keek ik met een schuin oog naar mijn oudste zoon. Hij was echter zo verdiept in zijn rolletje pepermunt dat hij de dominee niet hoorde. Typisch Jacco.
Tijdens de dienst hield ik Jacco, Jaap en de tiener (die zijn handen vol had aan Jacco) steeds in de gaten. Op een gegeven moment zag ik dat hij zijn pepermuntjes aan het uitdelen was. Nou ja, uitdelen… Hij duwde ze letterlijk in de mond van Jaap, de tiener, de geluidsman en de beamerist. Aangezien ze allemaal Jacco kennen, reageerden ze heel gewoon en bedankten hem vriendelijk. Even later werd er een kinderlied gezongen waarbij Jacco enthousiast en vooral hard mee zong. Toen was de pap op en vertrok de tiener met Jacco richting kinderboerderij.
Mijn gedachten dwaalden af naar de bloemen voor in de kerk. Ik vind het zo goed dat deze nu naar een kind van de gemeente gaan! Ook al kan Jacco niet naar club of naar catechisatie, hij hoort er immers wel bij. Maar Jacco is niet het enige kind dat ‘anders’ is, er zijn zoveel meer kinderen die niet mee kunnen doen aan kerkelijke activiteiten om wat voor reden dan ook. Ik weet zeker dat er in héél veel kerken ‘Jacco’s ‘ zitten die met veel kunst en vliegwerk van hun ouders nog nèt mee naar de kerk kunnen gaan. Ook weet ik zeker dat er veel ouders zijn die de moeilijke keuze al hebben gemaakt om hun kind niet meer mee te nemen, omdat het simpelweg niet meer gaat. Deze keuze zullen Jaap en ik in de toekomst ook moeten maken.
Naast dat deze kinderen niet vergeten mogen worden, mag ook het verdriet van hun ouders niet vergeten of weg gebagatelliseerd worden! Daarom is er bij ons in de kerk een gespreksgroep voor ouders van kinderen die ’anders’ zijn, chronisch ziek zijn en/of gehandicapt zijn. Het afgelopen jaar heb ik samen met onze jongerenwerker deze avonden aan de hand van verschillende thema’s voorbereid. Het is zo goed om met elkaar te praten, je zorgen te delen en voor elkaar te bidden. Daarnaast is het gevoel dat je niet alleen bent ook heel waardevol.
Terug naar de bloemen voor Jacco. Eigenlijk is het een heel aparte bos met al die verschillende kleuren Gerbera’s. Enkele witte bloemen steken er speels boven uit samen met een paar langere Gerbera’s. Dit alles maakt de bos juist heel mooi en levendig! Ik denk dat Jacco het niet erg zal vinden wanneer ik zijn bos bloemen deel met alle andere ‘uitschieters’ die het boeket van de kerk juist zo mooi en levendig maken!
Prietpraat:
Ik: ‘Jacco, je hebt de bloemen van de kerk gekregen!’
Jacco: ‘Ahjaa?’
Ik: ‘Ja zeker, kijk maar hier staan ze!’
Vervolgens moet de vaas met bloemen tijdens het eten steeds naast zijn bord staan. De kaart die bij de bloemen hoort moet ik steeds voorlezen en gaat overal mee naar toe: naar school, naar zijn kamer en hij moet natuurlijk naast zijn bord liggen tijdens het eten.
