Stoere Noormannen (03-08-2015)

Aangezien de zomer Noorwegen nog niet heeft bereikt, besluiten Jaap en ik maar naar het zwemparadijs naast de camping te gaan. Tja, je moet toch wat wanneer het koud en regenachtig is.

Van te voren hebben wij op internet gekeken naar de openingstijden en de entreeprijs. Het zwembad is niet goedkoop, maar vooruit dan maar. Ruben en Hanna gaan spontaan juichen en springen wanneer ze horen dat wij gaan zwemmen. Maar bij de kassa aangekomen schrikken wij echter van de prijs. Tjonge, dat is veel duurder dan op de website aangegeven staat! Jaap uit tevergeefs zijn frustratie, maar trekt uiteindelijk toch zijn portemonnee. Een beetje chagrijnig lopen we door de poortjes op zoek naar de kleedkamer. Dan zien wij een ruimte waar allemaal schoenen in rekken geparkeerd staan. Op blote voeten zetten wij onze speurtocht voort.

Even later zie ik een deur en loop naar binnen met Ruben en Hanna in mijn kielzog. Jaap volgt met de zwemtas. Een paar mannen zijn zich aan het omkleden. Jaap zet de tas met zwemspullen op de bank en zoekt een kluisje voor onze kleren. Ruben is door dolle heen en in een mum van tijd helemaal uitgekleed. Ondertussen voel ik mij alles behalve op mijn gemak. Ik heb het gevoel dat iedereen naar mij kijkt. In mijn ooghoeken zie ik een man zijn zwembroek aantrekken en er komt een man in Adamskostuum onder de douche vandaan lopen. Hij kijkt heel raar naar mij. Even schrik ik en denk: ‘Dit is toch gewoon de familiekleedkamer?’ Wanneer ik iemand met een baby richting zwembad zie lopen, haal ik opgelucht adem.

Terwijl Ruben al staat te popelen om in het water te springen en Jaap druk bezig is met de kluisjes, begin ik aarzelend maar mijn schoenen uit te trekken. Ondertussen komen er steeds meer Noren binnen lopen, in zwembroek of zonder… Wanneer Ruben zegt dat hij moet plassen aarzel ik geen moment, neem mijn bikini mee en duik met hem het invalidetoilet in. Ondertussen hoor ik Jaap mopperen dat hij alles alleen moet doen en wil opschieten. Met mijn kleren onder mijn arm en mijn blik op oneindig loop ik naar hem toe. Tjonge, ik heb mij nog nooit ergens zó onwelkom gevoeld. Ik word hier gewoon weggekeken. Onzeker pluk ik wat aan mijn bikini, maar die zit toch echt goed. Eigenlijk heb ik al helemaal geen zin meer om te zwemmen. Wanneer eindelijk iedereen is omgekleed lopen wij richting het zwembad door de doucheruimte. Aan weerskanten staan Noren uitgebreid te douchen. Menig vrouw zou jaloers op mij zijn bij het zien van zoveel knappe Noormannen in Adamskostuum,  maar ik wil hier alleen maar weg en zo snel mogelijk ook! Stoïcijns loop ik door. Tjonge, wat ben ik blij dat ik de deur naar het zwembad zie. Opgelucht haal ik adem. Jemig, wat is dít voor een zwembad!

Dan zie ik aan mijn rechterkant een bordje met het picto van een vrouwenkleedruimte. Aarzelend kijk ik omhoog naar de ruimte waar ik net vandaan kom…

Noot van Jaap:

‘Toch jammer dat we niet de ándere deur hadden gekozen!’