Jacco wil altijd thuis blijven (16-03-2016)
Jacco wil altijd thuis blijven. Altijd. Als het aan hem ligt kijkt hij de hele dag Piet Piraat op de bank en dan het liefst op de plek van Jaap. Dat is aan de ene kant natuurlijk een goed teken. Maar aan de andere kant is het ook best lastig. Hij moet nu eenmaal naar school en op zaterdagmiddag moet hij met de PGB ‘er mee iets leuks doen. Wij hebben namelijk speciaal voor hem een abonnement op de dierentuin en een voordeelkaart op een indoorspeeltuin in de buurt. Maar zelfs dit redt het niet bij het gezellig thuis willen blijven…
Elke ochtend wordt hij wakker met de mededeling: ‘Jacco wil vandaag lekker thuis blijven. Jacco wil niet naar school. Mag Jacco een weekendje thuis blijven?’ Dat hij naar school moet van de juf dringt niet tot hem door en interesseert hem eigenlijk ook niet zoveel. Sorry juf. Op een gegeven moment werd ik het eeuwige gezeur en herhaal zat en dacht: ‘Dan span ik de politie wel voor mijn karretje.’ Dus zei ik vol overtuiging: ‘Jacco, jij moet van de politie naar school.’ Jacco keek mij aan en zei zijn beroemde ajaa. Maar helaas, zelfs de politie heeft geen vat op Jacco’s drang om thuis te willen blijven… Dus heb ik het maar opgegeven en leg ik de spreekwoordelijke bal bij hem neer. ‘Jacco, dan moet jij het regelen met de juf. Dan zeg je tegen de juf: ‘Jacco wil niet meer school.’ Maar dan moet je het ook regelen met de taxi, want die hoeft dan niet meer jou op te halen.’
De eerste keer dat ik dit heel serieus zei, keek hij mij sprakeloos aan. Opgelucht en enigszins geamuseerd dacht ik: ‘Dit heb ik in ieder geval al bereikt, hij houdt zijn mond.’ Dus hebben wij nu een nieuw ochtend ritueel: Onder mijn steeds herhalende betoog dat hij het toch echt zelf moet gaan regelen, loods ik hem naar de badkamer, zet hem onder de douche en kleed ik hem aan. Daarna nog zijn broodje en even later gaat meneer sjokkend en soms mopperend met de taxichauffeur mee.
Maar Jacco is niet voor één gat gevangen en zeer creatief in zijn drang om thuis te willen blijven… Zo bracht ik hem van de week naar bed en stopte hem lekker in. Toen ik hem had toegedekt en een kus wilde geven, zei hij: ‘Mamma, Jacco heeft morgen vrij. Jacco hoeft niet naar school.’ Even schrok ik, want dit wist ik niet. Maar al snel had ik zijn spelletje door en zei met mijn pokergezicht: ‘Jawel hoor, jij hebt gewoon school morgen.’ Even zag ik zijn teleurstelling, maar al snel herpakte hij zich en pakte zijn volgende troef: ‘Mamma, Jacco is niet zo lekker. Jacco moet spugen. Jacco kan morgen echt niet naar school.’ ‘Jacco jij gaat morgen gewoon naar school.’ ‘Ja maar mamma, Jacco moet zelfs spugen, kijk maar.’ Prompt begon hij te hoesten en probeerde kokkende geluiden te maken. Uitermate zielig zei hij nog: ‘Mag Jacco een bakje om te spugen, mamma?’ ‘Jacco, jij bent echt niet ziek en jij gaat morgen echt naar school. Mamma gaat nu naar beneden en jij gaat slapen.’
Even was het stil, maar Jacco had nog een troef in petto om mij er toch echt ervan te overtuigen dat hij niet naar school zou kunnen gaan. Vlak voordat ik zijn slaapkamer uit liep hoorde ik: ‘Mamma, Jacco heeft last van epilepsie. Jacco kan echt morgen niet naar school.’ Maar helaas voor Jacco was deze mamma niet te overtuigen en met een nauwelijks in te houden lach zei ik: Jacco, jij hebt geen last van epilepsie. Jij gaat morgen gewoon naar school.’
Snel liep ik weer richting zijn slaapkamer deur, maar in zijn wanhopige poging om toch thuis te mogen blijven had hij nog een meesterlijke troef achter de hand gehouden: ‘Mamma, Jacco heeft last van epilepsie kijk maar. Hij stapte wankel uit zijn bed, zwalkte door zijn kamer en liet zich theatraal op de grond vallen, maakte ondertussen nog een overtuigende slinger met zijn lijf en keek mij vervolgens hoopvol aan. Dit moest en zou lukken! Toch? Maar nee, deze mamma is namelijk ook niet voor één gat gevangen en antwoordde zeer beslist: ‘Jacco jij gaat morgen naar school en nu ga jij slapen.’
Zonder om te kijken liep ik heel snel zijn kamer uit. Mijn pokergezicht was namelijk tot het uiterste gerekt en stond op het punt om het te begeven. Beneden gekomen kon ik tussen mijn gesnik en gehik nog net het verhaal aan Jaap vertellen. Wat een heerlijk joch!
En voor de duidelijkheid: er is helemaal niets aan de hand op school. Hij vindt het altijd heel erg leuk. Net als de dierentuin en de indoorspeeltuin.
Als hij er eenmaal is…
