Geen categorie

Oudergericht werken (21-10-2017)

Mijn vijfde blog in de serie over de training: ‘Ouders, Bekwaam en Deskundig’ gaat over Oudergericht werken.

‘Denken jullie aan de e-module ‘Oudergericht werken’ die je voor de komende trainingsdag moet doornemen? Er staat ongeveer zes klokuren voor.’ Bij het lezen van deze mail schrik ik: ‘Oei, dat is best veel!’ Ik kijk meteen in mijn agenda en zie tot mijn verrassing dat ik deze ochtend niet zoveel te doen heb!

Met de pen in de aanslag zit ik achter de computer en start de module. Ik onthoud de leerstof het beste wanneer ik aantekeningen maak. Op mijn scherm verschijnt een heel vriendelijk gezicht. De trainer vertelt in een filmpje dat deze module in eerste instantie gericht is voor professionals met als doel om het contact met ouders te vergroten en beter af te stemmen op elkaar. Nieuwsgierig klik ik op het volgende filmpje.

De module gaat uit van een aantal basisprincipes. De eerste is dat ouders verantwoordelijk zijn voor hun kind. Dat klinkt logisch. Hij legt echter de nadruk op het woordje zijn. Het verantwoordelijk zijn is een ethisch component. Als ouder ben je voor altijd verweven met je kind. Ouderschap kleurt een heel mensenleven.

In het tweede principe staat het ouderschap centraal. De trainer zegt: ‘Ouderschap maakt je kwetsbaar. Ouders hebben zichzelf namelijk de opdracht gegeven dat het altijd goed moet gaan met hun kind. Dit is een zware opdracht die niet te realiseren is. ’ Poeh, dit is niet niks. Ik moet dit even laten bezinken. Snel druk ik op de pauzeknop.

Natuurlijk wil ik dat het altijd goed zal gaan met Jacco. Ik gun hem het allerbeste. Dit ideaalbeeld heb echter ik de afgelopen jaren een heel andere invulling moeten geven. Vanaf zijn geboorte zijn we meteen gaan sparen voor zijn studie. Hij zou namelijk dokter worden of advocaat of… Maar sinds de epilepsie zijn intrede deed moesten wij dat beeld steeds bijstellen tot het niveau van; hij zal nooit leren lezen en schrijven en zijn toekomst ligt waarschijnlijk bij de dagbesteding.

De trainer vervolgt: ‘De opvatting die je vaak hoort is: ‘Kindproblemen worden door de ouders veroorzaakt. Omstanders hebben vaak hun oordeel klaar: ‘Voed dat kind eens op’ of ‘Als het mijn kind was, dan…’ Daarnaast beoordelen ouders ook hun eigen gedrag. Ze zijn vaak heel kritisch over zichzelf. Wanneer vervolgens een professional er nog een steentje bovenop doet, haal je het competentiegevoel steeds verder weg bij ouders.’

Weer druk ik de pauzeknop in. Ook dit moet ik even verwerken. Ach, ik heb zoveel ‘boze blikken’ van omstanders moeten incasseren. Mensen hebben zo snel hun oordeel klaar: Zo zou Jacco eng zijn en een ongeleid projectiel zijn. Ook de woorden: ’Hij moet gewoon opgevoed geworden!’ deden én doen mij nog steeds erg zeer. Met een diepe zucht blaas ik al mijn emoties weg. Nieuwsgierig naar het vervolg van het verhaal, druk ik de play-knop weer.

Het derde principe: ‘Ouders zijn consultvragers’ is aan de beurt. De ouder heeft een heel andere status dan het kind. De ouder komt om raad vragen, hij is een consultvrager. Hij geeft de opdracht en blijft eindverantwoordelijk.’

Om dit punt duidelijk te maken geeft hij een voorbeeld: ‘Stel je bent bezig met de verbouwing van je badkamer. De oude badkamer moet gesloopt worden en nieuwe badkamermeubels en tegels moeten geplaatst worden. Je kan dit niet zelf, dus je huurt een bouwvakker in. Samen ga je er een mooie badkamer van maken. Je gaat steeds in gesprek met de bouwvakker en de bouwvakker legt steeds verantwoording af van wat hij doet en hoe hij handelt. Zo zouden ouders en professionals ook steeds met elkaar in gesprek moeten gaan.’

Ik word helemaal blij van dit ‘badkamerprincipe’! Het is namelijk best pittig om een kind als Jacco op te voeden. Het vraagt veel van jezelf en je komt jezelf flink tegen. Met opgeheven hoofd en vol energie besluit ik opnieuw een telefonisch ‘werkoverleg’ aan te vragen met de gedragstherapeut. Ik weet dat er geen pasklare antwoorden zijn, maar al pratende komen we misschien toch weer een stukje verder om mijn eigen lieve ‘badkamertje met blauwe epilepsiehelm’ mooi en gelukkig te maken.

Geweldig! Deze training heeft mij nu al veel energie en zelfvertrouwen gegeven! Ik kijk er alweer naar uit wat de komende studiedag mij gaat brengen!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.