Het jaar waarin… (08-01-2018)
2017
Was het eerste hele kalenderjaar dat Jacco het huis uit was. Wat gaat de tijd toch snel.
Was het jaar waarin Jaap en ik onze grenzen verlegden: in februari zijn wij namelijk samen een paar dagen naar Noorwegen geweest. Ik heb mijn vliegangst overwonnen en vind het nu stiekem wel erg leuk en gemakkelijk; waar we met de auto en caravan twee dagen voor uittrekken, bereikten we nu in anderhalf uur! We begonnen onze reis in Oslo en zijn met de trein naar Bergen gegaan. Het was heel leuk om Noorwegen nu eens in de wintermaanden te zien.
Was het jaar waarin ik begonnen ben de pilot-training: Ouders Deskundig en Bekwaam van Stichting Ovaal. Een training om ouders die een zorgintensief kind hebben te leren naar buiten te treden met hun verhaal.
Was het jaar waarin de zomervakantiespreiding heel ongunstig voor ons uitviel. Wij zaten namelijk in Noorwegen met de caravan terwijl Jacco nog naar school ging.
Was het jaar waarin Jacco afscheid nam van het speciaal basisonderwijs en naar het voorgezet speciaal onderwijs ging en ik mij dit met onze vakantieplannen niet gerealiseerd had. Hij schoof namelijk eigenlijk gewoon een klaslokaal op. Toen ik mij dit realiseerde kon ik onze vakantie niet meer verplaatsen…
Was het jaar waarin familie weer een heel belangrijke plaats voor Jacco en voor ons innam:
Twee tantes, een vriendin én oma waren er op het afscheidsfeestje van Jacco. Zij hebben veel foto’s gemaakt en ook video. Zo was het net alsof wij er ook bij waren…
Jacco werd een hele dag opgehaald door zijn oom en tante en twee neven voor een dagje kamperen aan het strand. Hij heeft genoten en zij ook! Zijn tante heeft er een heel leuk verslag én fotoboekje van gemaakt! Heel erg lief en ook namens Jacco: bedankt!
Jacco mocht een paar keer logeren bij tante Isabella en dat was super gezellig. Bedankt voor alle hulp hoor!
Was het jaar waarin Jacco drie keer op de IC heeft gelegen vanwege epileptische aanvallen die maar niet stopten. Gelukkig was dit maar een paar dagen, maar toch was het steeds schrikken.
Was het jaar waarin we met Stichting ZIE (ZorgIntensief en Epilepsie) heel actief zijn geweest: een landelijke ontmoetingsdag, vier nieuwsbrieven en er zijn veel dingen in gang gezet!
Was het jaar waarin ik de eindredacteur ben geworden van de nieuwsbrief en dat is stiekem best een grote klus…. Maar ik vind het heel erg leuk!
Was het jaar waarin Jacco een nieuw anti-epileptica medicijn erbij heeft gekregen waardoor zijn aanvallen weliswaar minder zijn geworden, maar zijn gedrag er helaas niet beter op is geworden…
2018
Wordt een jaar waarin we over Jacco’s medicijnen een keuze moeten maken: Accepteren we meer aanvallen en krijgen we de ‘oude Jacco’ weer terug of vinden we een weg om zijn moeilijke gedrag om te leren gaan…
Wordt het jaar waarin ik de training Ouders Deskundig en Bekwaam zal afsluiten met een presentatie in een zaal vol genodigden.
Wordt het jaar waarin ik hoop te spreken op de training dag van het LWOE (Landelijke Werkgroep Onderwijs en Epilepsie) over de impact van epilepsie op de cognitie.
Wordt het jaar waarin er geen kleuters meer zullen rondlopen in huize Bolt: Hanna gaat naar groep 3.
Wordt het jaar waarin ik mij verder hoop te oriënteren op een baan buitenshuis; wil ik weer het onderwijs in of wordt het toch wat anders…?
Met 2017 sluiten we een jaar vol hoogtepunten en helaas ook enkele dieptepunten af.
We zien uit naar een nieuw en mooi jaar!
We wensen iedereen een heel gelukkig, mooi en gezond 2018 toe!
