Geen categorie

Feest op de Bitihorn.

Zullen we jouw verjaardag op de Bitihorn vieren?’ Ik kijk Jaap bedenkelijk aan. We hebben deze vakantie al heel wat kilometers in de benen zitten, maar deze berg is wel errug hoog… Aarzelend zeg ik dan ook:’ Ik weet het niet. Denk je dat Hanna en Ruben het aankunnen?’ Stiekem hoop ik dat ik hen kan gebruiken om maar niet de berg op te hoeven klimmen… Tevergeefs. Jaap zegt:’ O ja hoor. De berg is volgens onze Noorse buurman prima te doen voor iedereen, ook voor kinderen. Er staat twee uur heen en één uur terug voor. Met ons tempo en de pauzes zijn we denk ik het dubbele aan tijd kwijt. Reken maar op een dagtocht.’ 

Met lood in de schoenen sta ik aan de voet van de berg en kijk aarzelend omhoog. ‘Weet je het echt zeker Jaap. Die berg reikt bijna de hemel!’ Ik overdrijf maar een beetje. Jaap begint alvast met lopen en zegt heel hard: ‘Hup twee drie vier. Gaan met die banaan.’ Hanna pakt mijn hand en zegt heel lief: ‘Kom maar mamma, ik zal je wel helpen.’ Gelukkig weet ik uit ervaring dat het pad prima wordt aangegeven en dat de weg vaak erger lijkt dan dat het daadwerkelijk is. En als we het niet meer zien zitten, dan gaan we gewoon weer terug.

De eerste kilometer is prima te doen. We worden wel steeds ingehaald door snelle Noren die de bergen lijken te beklimmen met twee vingers in de neus, maar dat kan mij niets schelen. Zo nu en dan sta ik stil om van het mooie uitzicht te genieten en foto’s te maken. Want wat hebben we een prachtig uitzicht over de Jotunheimen. Vol verwondering zeg ik:’Het lijkt wel een schilderij. Ik kan er uren naar kijken. Als jullie nu  eens verder lopen, dan pikken jullie mij weer op de terugweg op. Is dat niet wat?’ Maar Jaap, Hanna en Ruben zijn onverbiddelijk. Dus struinen we verder door het lage struikgewas.

Als snel wordt het landschap anders. De lage struikjes hebben plaats gemaakt voor stenen. Hanna is dol op steentjes en stopt om de haverklap voor een heel mooi en bijzonder steentje. ‘Kijk mamma, een hartjes steen!’ En ze stopt hem in haar overvolle jaszak. Hijgend vermaan ik haar om vooral door te lopen. We kunnen immers niet bij elke steen stil staan.

Na twee kilometer (mijn horloge geeft na elke kilometer een klein tikje) nemen we even pauze. Tjonge, wat een mooie tocht. Ik begin er toch wel enige lol in te krijgen. Maar dan zie ik voor mij een enorme steile rotspartij vol stenen. Grote stenen en een heel veel kleine stenen. Terwijl Hanna als een heus berggeitje voor mij uit springt, kijk ik omhoog. Tjonge die mensen die ons net voorbij zijn gegaan worden steeds kleiner en kleiner. Moeten wij dáár naar toe lopen! Waar zijn wij in vredesnaam aan begonnen! 

‘ Ma-ham, kom je nog! Ik sta hier al ùren te wachten!’ 

‘Ja, ja, rustig maar Ruben. Ik word ook een jaartje ouder!’ 

‘Geen leuk grapje mam.’  

En dan… na zo’n drie uur lopen is de top van de Bitihorn eindelijk in zicht. De laatste meters zijn met recht het zwaarst. Het is klimmen en klauteren en tussen alle stenen je eigen weg zoeken. Verkleumd en moe staan we tussen een paar andere dappere wandelaars dan eindelijk op de top van deze reusachtige berg! 

Wauw wat een uitzicht! We kijken over de Jotunheimenweg die we een dag daarvoor hebben gereden. We zien dunne streepjes waarop kleine zwarte puntjes langzaam bewegen. ‘Kijk Ruben, daar hebben we net gereden. Daar staat de auto.’ Terwijl Ruben heel geïnteresseerd Jaap zijn vinger volgt, draait mijn maag rondjes. Eigenlijk houd ik namelijk niet van hoogtes…

Dan vinden we een beschut plekje om te zitten. Jaap haalt het gebak uit zijn tas en verdeelt het in vieren. Daarna zet hij in: ‘Happy birthday to you, Happy birthday to you…’ 

Terwijl wij van het gebak genieten en onze handen warmen aan een dampend kopje thee, denk ik met een brok in mijn keel: ‘Bijzonder om zo je verjaardag te mogen vieren!’

Even later moeten we dezelfde weg weer terug…..

 

Prietpraat:

Terug op de camping haalt Hanna een grote gladde hartjessteen uit haar jaszak. Met glimmende oogjes zegt ze heel lief: ‘Hier mamma, voor jou. Voor je verjaardag.’ 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.