Midden in de nacht schrik ik wakker van het alarm van de Nightwatch; Jacco heeft een epileptische aanval! Half slapend loop ik richting zijn slaapkamer en zie dat het een flinke is. Al snel komt Jaap er ook aan. Hij bedenkt zich geen ogenblik, pakt de magneet en haalt deze in een W vorm over het nog rode litteken op Jacco’s borstkast. Onder dit litteken zit een NVS (Nervus Vagus Stimulator). Je zou dit kunnen vergelijken met een pacemaker, alleen dan voor patiënten met epilepsie. Gespannen wachten wij af hoe Jacco hierop zal reageren. Het is voor ons de eerste keer dat we de magneet gebruiken. Tot mijn verwondering wordt…

Hobbel-de-bobbel-de-bobbel. De auto schudt heen en weer. Ik schrik me naar en roep: ‘Jaap, volgens mij ben je ergens doorheen gereden!’ Hij merkt het ook en zet meteen de auto aan de kant. Van achter zijn iPhone zegt Ruben heel droog: ‘Ik hoor het sissen, volgens mij heb je een lekke band.’ Harder dan mijn bedoeling is, snauw ik: ’Ruben. Houd je mond!’ Hij zou namelijk wel eens gelijk kunnen hebben en dáár heb ik helemaal geen zin in. Zeker niet na een lange wandeling hier in Noorwegen. Ik wil gewoon terug naar de camping en verder niets… Jaap loopt om de auto heen en ziet in eerste instantie niets.…

Piep Piep Piep. Met een diepe zucht zet ik de wekker uit. Kwart voor vijf…  Tjonge wat is het vroeg en dát op mijn verjaardag!  Maar ja, we gaan naar de Preikestolen lopen en dan is het verstandig om vroeg op pad te gaan. Het is een namelijk een lange hike naar het beroemdste uitzichtpunt van Noorwegen.  Onze rugtassen hebben we al ingepakt, brood voor het ontbijt is gesmeerd, regenkleding bij elkaar gezocht (het zou namelijk later op de ochtend gaan regenen), zelfs de thermosflessen zijn al gevuld voor de koffie en thee, evenals de waterzakken. Ter ere van mijn verjaardag gaan we bovenop de Preikestolen picknicken. Jaap heeft alvast een klein gasbrandertje…