Geen categorie

Veerooster op losse schroeven

Hobbel-de-bobbel-de-bobbel. De auto schudt heen en weer. Ik schrik me naar en roep: ‘Jaap, volgens mij ben je ergens doorheen gereden!’ Hij merkt het ook en zet meteen de auto aan de kant. Van achter zijn iPhone zegt Ruben heel droog: ‘Ik hoor het sissen, volgens mij heb je een lekke band.’ Harder dan mijn bedoeling is, snauw ik: ’Ruben. Houd je mond!’ Hij zou namelijk wel eens gelijk kunnen hebben en dáár heb ik helemaal geen zin in. Zeker niet na een lange wandeling hier in Noorwegen. Ik wil gewoon terug naar de camping en verder niets…

Jaap loopt om de auto heen en ziet in eerste instantie niets. Het gesis gaat echter onverminderd door. Dan zie ik hem bedenkelijk bij het achterwiel staan kijken. De‘ iPhone’ op de achterbank zegt stoïcijns: ‘Ik zei het toch, een lekke band’.

Zo, dat is een joekel! Verbouwereerd staar ik naar de enorme schroef in onze achterband. Het sissen is oorverdovend en in no-time is de band plat. Dat komt vast van het veerooster waar we net overheen gereden zijn, dat kan niet anders!

Jaap krabt op zijn hoofd. ‘Uh….ik zal het reservewiel er wel onder zetten’. Even later ligt de berm bezaaid met vakantiespullen uit onze kofferbak. Mopperend krikt Jaap de auto omhoog: ‘Het is nog een thuiskomertje ook!’ Denkend aan ons slinkend vakantiebudget vraag ik: ’Zouden we iets kunnen doen met de verzekering, denk je?’ ’Tja… je zou eens kunnen kijken bij het veerooster of daar een schroef mist, maar ik vrees dat de kosten voor onze rekening zullen zijn.’ 

Met mijn mobiel in mijn hand loop ik terug.  Als snel zie ik in het veerooster het gat waar onze schroef heeft gezeten. Maar tot mijn verbazing liggen er naast het veerooster nog meer schroeven! Tjonge, wat een joekels! Logisch dat onze band zo snel leegliep!

Er komt een auto aan. Ondanks dat hij voorzichtig over het veerooster rijdt, trilt dat ding aan alle kanten.  Oh nee! Het lijkt alsof hele veerooster los ligt op de weg! De schroeven die er nog in zitten, kan ik er zo uittrekken! Snel maak ik nog wat foto’s en ook een filmpje. Dit is heel gevaarlijk! 

Wanneer Jaap het filmpje ziet, staat de auto er weer netjes bij en doet hij de achterklep dicht. Ook hij schrikt van mijn verhaal. ‘Kom we gaan terug. Dit is niet normaal!’  Bij het veerooster aangekomen halen we zeker tien grote schroeven -hops- uit het rooster en leggen ze uit voorzorg maar aan de kant van de weg. Het is een kwestie van tijd voordat er weer iemand een schroef in zijn band heeft zitten!

Dan komt er een boer in een tractor aan. Al zwaaiend houdt Jaap hem tegen en doet zijn verhaal. De boer vertelt dat het veerooster van de gemeente is en dat het er nog maar een paar maanden ligt. Hij wil wel een melding maken, maar aangezien het is zaterdag is en al tegen vijven loopt, weet hij niet of ze nog wat voor ons kunnen doen…Gelukkig vindt hij een noodnummer van de gemeente en vertelt de standby wat er is gebeurd. Deze belooft contact met ons te zullen opnemen. Jaap bedankt de boer vriendelijk en geeft hem als blijk van waardering twee blikjes bier die hij dankbaar aanneemt.

Enigszins opgelucht dat we misschien iets kunnen regelen met de kosten, rijden we terug naar de camping. Enige tijd later verwoordt Jaap mijn gedachten: ‘We moeten sowieso onze plannen omgooien, ik ga niet op een thuiskomertje verder rijden met de caravan!’ Plotseling trapt hij op de rem. ‘Volgens mij was dat een auto van de wegbeheerder. Die moet ik hebben!’ Snel keert hij om en rijdt achter het witte busje aan. Het blijkt inderdaad iemand van de gemeente te zijn op weg naar een melding over een veerooster!Dat is snel! Jaap haalt ons wiel (met schroef) uit de kofferbak en laat de videobeelden zien. De mannen schrikken zichtbaar. Na wat ‘heen-en-weer-gepraat’ nemen ze het wiel mee. Ze beloven het te laten maken, zodat wij onze vakantie kunnen voortzetten!

Opgelucht rijden we terug naar de camping. Met een beetje mazzel hebben we een nieuwe band zonder al te veel gedoe en zonder kosten! Op de camping aangekomen begin ik meteen met koken. Ineens vliegt de deur van de caravan open en zegt Ruben enthousiast: ’Mamma, ik heb een verrassing voor je. Kom eens mee naar buiten!’  En daar staat het bekende witte busje met…. een nieuwe band! 

Jaap bedankt de man van de gemeente hartelijk voor de snelle service en haalt weer twee blikjes bier tevoorschijn, die ook hij dankbaar aanneemt!

Eén reactie

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.