Onlinemoeder

De afgelopen weken bevonden we ons in een emotionele achtbaan die ons heen en weer schudde van uitzichtloosheid naar lichtpuntjes.

Twee weken zaten we ineens in quarantaine. Jaap kreeg plotseling koorts. Gelukkig waren de klachten al na twee dagen voorbij, maar toch zat de schrik er goed in. Uit voorzorg zijn we thuisgebleven, want stel nou dat….? Helaas was het nét de week dat de scholen weer opengingen en ik ook aan het werk zou moeten. Het thuisblijven was ook noodzakelijk volgens het protocol van de instelling waar Jacco woont. Bij koorts heb je mogelijk corona en mag je twee weken geen gebruik maken van de ‘Nee, tenzij regeling’ om je kind te bezoeken. Tenzij uit de test blijkt dat je geen corona hebt. Dus liet Jaap zich testen. Daarbij stuitte we weer op een volgend protocol: ‘Je hebt (mogelijk) corona, dus het hele gezin moet thuisblijven totdat de uitslag er is.’

Vier dagen later kwam de uitslag: negatief, geen corona! Jaap is de volgende dag meteen naar Jacco gegaan. Hij had namelijk heel veel last van heimwee. Helaas mocht ik niet mee, zelfs niet wanneer ik buiten zou blijven. Het zou te veel risico met zich meebrengen volgens de arts. Teleurgesteld heb ik toen drie t- shirts voor hem gekocht en een brandweerwagen met aanhanger van Brandweerman Sam. Op deze manier had ik het gevoel nog iets voor hem te kunnen doen!

Terwijl Jaap naar Jacco was, kwam de spanning van de afgelopen 10 lange weken eruit. Hoe kan ik zijn moeder zijn, als ik hem niet mag zien? Ben ik een Online moeder aan het worden?  Zo…, dat klinkt als een slechte rubriek in een roddelblad. Een online moeder; dát kan toch helemaal niet!  Vol emotie besloot ik op dat moment: ‘Ik haal hem naar huis! Ik zorg zelf wel voor hem!’ Om enige tijd later te beseffen dat we dat nooit zouden redden zonder hulp en zonder uitzicht op versoepeling van de regels. Want, als we hem naar huis zouden halen, mag hij niet meer terug naar de instelling. En niemand weet hoelang het gaat duren…

Jacco naar huis halen is dus niet de oplossing en diep in mijn hart weet ik dat ook wel. Bovendien zorgen ze heel goed voor hem. Ik krijg bijna dagelijks leuke foto’s, filmpjes en lieve berichtjes via de app. Dat doet zo goed!  Zelfs op Moederdag kreeg ik een tekening: voor mijn lieve mamma, kus Jacco!

En toen kwam daar de langverwachte versoepeling: ‘Per 1 juni mogen twee personen uit één huishouden één uur per week op bezoek komen. Het bezoek moet zoveel mogelijk buiten zijn en er moet zoveel mogelijk afstand gehouden worden van de client. Bij slecht weer kan er gebruik worden gemaakt van een speciaal ingerichte kamer die na ieder bezoek helemaal ontsmet wordt.’

Een paar dagen later las ik op de website van de Vereniging voor Gehandicapten Nederland nog een grote versoepeling van de bezoekregeling: vanaf 1 juli mag er in onderling overleg met de instelling weer afspraken gemaakt worden over het logeren buiten de instelling!

Ik hoop zó dat de instelling van Jacco snel meegaat in deze versoepeling!  Want dan zou mijn Jacco eindelijk weer een weekend thuis kunnen komen! Dan zouden we als gezin eindelijk weer even compleet kunnen zijn! Het zou misschien ook betekenen dat hij weer naar school zou mogen! Als is het maar voor een uurtje per dag, net genoeg om te trakteren voor zijn verjaardag.  Wat zou het mooi zijn om het schooljaar op een positieve manier af te sluiten, want het is niet zeker of hij volgend schooljaar in dezelfde klas komt met dezelfde leerkrachten.

Van een onlinemoeder word ik gelukkig weer een live moeder!