Geen categorie

Breien voor de 💜 zorg

‘Wil je meedoen met de actie: ‘Mutsen breien voor de zorg?’ Mijn schoonzus Isabella laat één van haar gebreide mutsen zien. Vol bewondering kijk ik naar het kunstwerk. Wat een leuk patroon en wat een mooie en vrolijke kleuren heeft ze gebruikt. Hier zal iemand heel blij mee zijn!

Enthousiast vertelt zij haar plan: ‘Zullen we voor iedere begeleider van Jacco zo’n muts breien? Uit waardering voor al hun werk, maar ook ter bemoediging in deze moeilijke coronatijd.’ Met de muts nog in mijn handen antwoord ik meteen: ‘Wat een leuk idee! Natuurlijk doe ik mee.’ In gedachten begin ik al te tellen hoeveel mutsen we zouden moeten breien, zeker vijftien of misschien wel meer!

Terwijl ze mij het patroon laat zien, vertelt ze over haar brei-vriendin Hadewych, de initiatiefnemer van deze actie. In het voorjaar, tijdens de eerste coronagolf, zag Hadewych haar buurvrouw, die in de zorg werkt, elke ochtend vroeg naar haar werk gaan en ’s avonds laat moe weer thuis komen. Ze wilde heel graag iets doen om haar te bemoedigen. Als fanatieke breister dacht ze: ‘Ik ga een muts breien!’ Net op dat moment kwam er een nieuw patroon uit voor de internationale breiweek op de Shetlandeilanden en ze mocht dit patroon gebruiken voor haar initiatief. Al vrij snel werd er in Nederland én in het buitenland flink gebreid.

Wat een leuk verhaal! Ik ben welleswaar geen fanatieke breister, maar ik vind het wel leuk om te doen. Als er iemand een lekker warme en originele muts verdient, dan zijn het de mensen in de zorg wel! En wat is er nou leuker om de begeleiders van Jacco hiermee te verrassen en een hart onder de riem te steken.

Met het patroon in de hand duik ik in mijn wol voorraad. Mijn moeder breide vroeger veel en heeft mij breien geleerd. En toen ik zwanger was van Jacco heb ik de draad weer opgepakt. Het ieniemienie gele truitje met een witte streep erin ligt in zijn herinneringsdoos. De liefde voor het breien van Noorse patronen mèt Noorse wol heb ik overgenomen van mijn schoonfamilie. En naast mijn schoonzus breit nu ook mijn schoonmoeder fanatiek mee aan de Shetlandmutsen voor de begeleiders van Jacco!

En toen was het zover! Na zes maanden breien hadden we (met hulp van nog een aantal andere breisters)  17 mutsen klaar. Wat waren de begeleiders verrast en blij toen Isabella en ik aankwamen met een mand vol bontgekleurde mutsen! Voor de bewoners hadden we een taart meegenomen, want ook zij mogen extra verwend worden.

De mutsen en de taart zijn dubbel en dwars verdiend!

En nu maar hopen op een koude winter…

En toevallig is het deze maand ook nog eens de maand waarin er extra aandacht wordt besteed aan de epilepsiezorg; de ‘November Epilepsie Awaranes Month’!

Voor meer informatie: Warm hart, hoofd en handen: breien voor de zorg

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.