Als je kind met schoenmaat 44 nog in Sinterklaas gelooft…
‘Mam, mogen we onze schoen zetten vanavond?’ Vol verbazing kijk ik mijn twaalfjarige zoon aan. ‘Meen je dat nu echt?’ Bloedserieus antwoordt hij: ‘Ja, Sinterklaas is nu toch weer in het land, mag het?’ Dan schiet ik in de lach. ‘Alleen als je er ook een liedje bij gaat zingen, dan mag het!’
Hij begint wat schaapachtig te lachen en vertrekt ‘met zijn staart tussen zijn benen’ naar boven. Tjonge, het moet niet gekker worden hier. ‘Sint’ is wel goed, maar niet gek!
Even later komt Jaap naar beneden en vraagt: ‘Moet ik de doos met Sinterklaasspullen nog uit de opslag ophalen?’ Aarzelend antwoord ik: ‘Van mij hoeft het niet. Hanna gelooft immers niet meer. Ik weet eigenlijk niet wat we met al die sintspullen moeten doen.’
In de loop der jaren heb ik een hele verzameling van verkleedkleren, spelletjes, handpoppen, prentenboeken en cd’s van de goedheiligman verzameld. Ik vind de sinterklaastijd namelijk ontzettend leuk en super gezellig. Elke avond zit ook ik aan het Sinterklaasjournaal gekluisterd en onder de landelijke intocht eten we altijd patat met een frikandel. Een traditie die ik van huis uit heb meegekregen en graag voortzet.
Vorig jaar geloofde Hanna nog in de beste man, maar nu ze in groep 5 zit, is ze opgenomen in ‘Het geheim van Sinterklaas’. Sint komt ook niet meer uitgebreid in de klas, maar laat alleen even zijn neus zien, er worden voor het eerst lootjes getrokken en nu moeten de kinderen voor elkaar ‘aan de knutsel’. Ook al zal ik de sfeer van het geheimzinnige erg missen, het gezwoeg op een goed gedicht en leuke surprises is toch ook erg leuk!
‘Mamma, Jacco wil zijn schoen zetten voor Sinterklaas!’ Een beetje onhandig pakt mijn vijftienjarige zoon zijn beide schoenen van maat 44 en zet ze keurig voor de voordeur op de mat. ‘ Zo, voor Sinterklaas mamma, dan krijg ik er een cadeautje in!’ Hij controleert voor de zekerheid uitvoerig of ze wel echt goed recht staan en dan loopt hij tevreden naar de woonkamer. Met zijn zware stem herhaalt hij nog een keer stellig: ‘Sinterklaas. Jacco wil een cadeautje in zijn schoen van Sinterklaas!’
Ach… ja… Jacco… voor hem blijft Sinterklaas altijd bestaan; vijftien jaar, baard in de keel, beginnend snorretje, één meter tachtig lang en schoenmaat 44. Dit voelt toch wel raar en klopt natuurlijk van geen kant, maar het is wel de situatie in ons gezin. Mijn oudste is in wezen ‘de jongste’ in huis. Terwijl Hanna naar de volgende fase van het sinterklaasfeest overgaat, blijft Jacco waarschijnlijk voor de rest van zijn leven zijn schoen zetten voor Sinterklaas.
Eigenlijk begrijpt hij niets van het Sinterklaas gebeuren. Voor hem telt alleen dat hij de volgende dag een cadeautje in zijn schoen vindt; wat lekkers of een auto met aanhanger. Daarnaast is hij gek op verkleedde mensen. Of ze nu als paashaas, knuffelbeer, kerstman, Sinterklaas of Zwarte Piet verkleed zijn. Alle verkleedde mensen hebben een enorme aantrekkingskracht op hem. Hij wil ze altijd een hand geven en het liefst de hele dag naast ze blijven staan met een grote lach van oor tot oor. Wanneer er een pietenband door het dorp marcheert, danst Jacco mee alsof hij er bij echt bij hoort. Wanneer hij dan ook nog een paar keer op de trom mag slaan, kan zijn dag niet meer stuk!
Dan komt Ruben naar beneden gestormd. Mà-ham, waarom staan die schoenen van Jacco op de mat?’ ‘Voor Sinterklaas!’, roept Jacco vanuit de woonkamer. Tja, van de ommezwaai naar de ‘tweede fase’ van het Sinterklaasfeest draai ik behendig weer terug. ‘Nou voorruit, jullie mogen ook je schoen zetten!’ Als Jaap dan ook nog zijn schoen wil zetten is het feest helemaal compleet en met ons vijven zingen we vol overgave boven schoenen variërend van maat 48 tot 32 heel hard:
‘Sinterklaas Kapoentje
gooi wat in mijn schoentje
gooi wat in mijn laarsje
dank u Sinterklaasje
‘Zal ik dan toch maar de doos met Sinterklaasspullen uit de opslag halen?’ vraagt Jaap met een knipoog..
