Online met de juf tafel dekken en virtueel taart bakken
‘Nee, dit meen je niet! Heeft Jacco vandaag een studiedag!’ Ik voel verbijstering, boosheid en teleurstelling vanuit mijn grote teen naar boven schieten. De begeleidster van Jacco begrijpt er ook helemaal niets van en was vanmorgen echt met stomheid geslagen toen ze het hoorde….
Jacco heeft deze week dus wéér de hele week geen school. Ik baal als een stekker. Boos denk ik: ‘Waarom doen ze studiedagen niet op de woensdag, dan zijn er geen kinderen op school!’ Wat is dit voor een onzin!‘
Vanwege corona komt de ene helft van klas op maandag en dinsdag op school en de andere helft op de donderdag en vrijdag. Op woensdag zijn er dus geen kinderen. Op zich goed geregeld, ware het niet dat Jacco de afgelopen twee maanden wel heel veel pech heeft gehad. Het begon al in de eerste schoolweek na de lockdown; drie dagen ijsvrij juist op de maandagen en de dinsdag. Daarna had hij vier dinsdagen op een rij een epilepsie-dag, gisteren was het tweede paasdag en vandaag dus een studiedag. De zoveelste verloren schoolweek voor hem…
Ik word er echt heel verdrietig van. Op zo’n moment kan ik heel jaloers zijn op zijn leeftijdsgenoten die weliswaar helemaal niet school mogen, maar wel online les krijgen. De hele dag achter de laptop zitten in een kleine (studenten-) kamer drie hoog is misschien niet leuk en wellicht ook heel saai, maar je krijgt tenminste wel les en kan je wel ontwikkelen. Bovendien geeft het toch een bepaalde structuur aan de dag en ‘zie en spreek’ je ook nog verschillende docenten en klasgenoten. Beter iets, dan niets… toch?
Online les krijgen is geen optie voor Jacco. Hij kan niet lezen noch schrijven. Hij begrijpt niets van computers en slaat alleen maar ongecontroleerd met zijn handen op het toetsenbord. Bovendien ‘leent’ het onderwijs dat Jacco krijgt zich er niet voor om online te geven én te volgen. Hij leert bijvoorbeeld hoe je tafel moet dekken; het pakken van genoeg borden, bekers en bestek voor iedereen. Voor ons simpele dingen als afwassen, afdrogen en het opruimen van alle borden, bekers en bestek is voor hem een lesactiviteit. Hij leert te wachten op zijn beurt en rekening houden met anderen; heel belangrijke levenslessen die steeds weer terug komen! Ook krijgt hij les in het wassen van kleding in de wasmachine; kleur bij kleur, daarna leert hij hoe je de natte was moet ophangen en tenslotte hoe je de droge kleding moet opvouwen. Hij krijgt kookles waarin ze samen soep maken of een taart bakken. Laatst hebben ze een knikkerbaan gemaakt van hout en spijkertjes. Hier waren ze een aantal weken heel druk mee! Allemaal praktische onderwijssituaties waarin hij prima leerbaar is en zelfs grote vooruitgangen maakt!
En juist dat maakt mij nu zo verdrietig. Er kan tegenwoordig echt heel veel online, maar online met de juf de tafeldekken, taart bakken en timmeren… Dat is toch even andere koek! Het vraagt naast veel creativiteit van de juf ook veel tijd en begeleiding vanuit de woning en dat is gewoon niet te doen.
Wanneer hij niet naar school gaat, staat zijn onderwijs letterlijk stil en zit hij de hele dag binnen op zijn kamer die toevallig ook drie hoog is. Gelukkig mag hij de begeleiders helpen met allerlei klusjes en dat doet hij met plezier. Zo gaan samen het vuilnis weg brengen, oud papier in de container mikken en glas in de glasbak gooien. Ook mag soms ‘helpen’ bij het koken en doen ze regelmatig een spelletje met hem op zijn kamer. Maar toch…
Het is helaas zoals het is en je doet er niets aan. Maar frustrerend is het wel. Het schooljaar duurt gelukkig nog drie maanden en in die twaalf weken kan er nog van alles gebeuren! Het zijn voor Jacco 24 lesdagen als de situatie zo blijft zoals hij is. Als je meivakantie eraf haalt en de tweede pinksterdag, dan houd je nog 19 lesdagen over tot aan de zomervakantie.
En nu maar hopen dat zijn epilepsiedag een dag verschuift en dat er verder geen studiedagen meer zijn. Want online met de juf tafel dekken en een virtuele taart bakken dát is wel een heel grote uitdaging!