Dancing Queen

Na twintig jaar contactlenzen moet ik aan de bril. Mijn ogen schijnen zich met bril beter te kunnen focussen als ik een bril draag…

Ik heb ‘een-bril-voor-noodgevallen’ op sterkte, maar geen zonnebril op sterkte. Aangezien ik heel vaak een zonnebril draag, heb ik een afspraak gemaakt bij een brillenspecialist. En ach…  als je dan toch bezig ben, kan je net zo goed een heel nieuw setje kopen…

Bekleed met mondkapje, de beslagen ‘bril voor noodgevallen’ en één gehoorapparaat sta ik voor een muur vol brilmonturen te turen welk model het beste bij mijn gezicht past. Op de gok pak ik er één, doe mijn bril af en leg deze op de tafel neer. Bij het afdoen valt mijn gehoorapparaat op de grond. Wat schaapachtig zeg ik tegen de verkoopster: ‘Hé, al die hulpmiddelen ook!’  Ze knikt vriendelijk. Tja, wat moet ze anders.

Het montuur (met vensterglas) beslaat meteen door mijn mondkapje. In de spiegel zie ik een vage schim van mezelf met een rode lap stof dat als mondkapje fungeert en iets dat op een bril moet lijken.  ‘Mag ik misschien mijn mondkapje even af doen, ik word er enorm door afgeleid.’ Hoopvol kijk ik door de mistige glazen richting de verkoopster. ‘Nee, sorry mevrouw dat mag echt niet. Ik begrijp uw probleem. Alleen als u een definitieve keuze heeft gemaakt, mag u achter dat spatscherm dáár gaan staan en uw mondkapje afdoen.’ Hulpeloos sta ik voor de spiegel zoekend naar een bril boven een vage rode vlek met een toefje blonde haren…

Dan komt Jaap met een geweldig idee.  ‘Als ik nu eens een foto maak van jou met je nieuwe bril, dan zet jij daarna je oude bril op en kun je op de foto zien hoe je nieuwe bril staat! Een soort van stoelendans, maar dan anders’. Ook de verkoopster vindt het een goed idee. Zo gezegd zo gedaan. Bril af, nieuw montuur op, lief lachen tegen ‘het vogeltje’ … – klik- Oké, dat was fase één van deze  uhh… brillendans. Wat nu ook al weer…?  O ja, montuur af, in het speciale bakje want die moet straks ontsmet worden, oude bril op, mondkapje weer over mijn neus trekken want die was afgezakt en kijken naar de foto. ‘Mmm, ik vind hem toch niet zo leuk als dat ik dacht.’  

Volgende ronde, nieuwe kansen: nieuw monteur uitzoeken, bril af, nieuw monteur op, weer beslagen glazen, zit mijn gehoorapparaat nog goed- check- lachen naar het vogeltje- klik – ‘En nu echt lachen!’ – klik- nieuw monteur af, in het speciale ontsmettingsbakje, bril weer op en kijken naar de foto. ‘Deze is leuk! Ja, die leg ik even apart!’ Ook Jaap vindt hem leuk en de verkoopster steekt op gepaste afstand haar duim omhoog.

De derde ronde: nieuw montuur uitkiezen, bril af, nieuw monteur op, lachen naar het vogeltje – klik- nieuw monteur af en in speciaal bakje, uhhhh….. waar lag mijn bril ook alweer.. ? O… kijk… daar… tussen de andere brillen! Wat doet hij daar nou weer! Bril weer op, oh nee… hij beslaat weer, gehoorapparaat nog in- check- mondkapje weer omhoog hijsen en kijken naar de foto.

Mmm, deze is nog leuker! ‘Het is goed dat je foto’s maakt Jaap, volgend jaar om deze tijd zullen we hier flink om moeten lachen, denk ik! Echt hilarisch dit!’

Na nog een brillenronde ben ik er uit. Het wordt de rode bril. Eindelijk mag ik achter het spatscherm gaan staan en mijn mondkapje af doen. Na een grondige inspectie voor de spiegel en goedkeuring van Jaap en de verkoopster ben ik verkocht! Leuk!

Nu nog een zonnebril. Als een volleerde ‘Dancing Queen’ voer ik voor de spiegel al de handelingen één voor één uit. Tenslotte nog de glazen kiezen en even later pareer ik behendig op gepaste afstand met mondkapje, ‘bril- voor- noodgevallen’ en gehoorapparaat – check – om de andere klanten heen  de winkel uit.

En nu maar hopen dat het helpt om mij beter te focussen!!!