Een sigaar uit eigen doos
Dat was weer een hectische weekje! Sinterklaas is weer teruggevaren naar Spanje en hij was de haven nog niet uit of – hup- de kerstboom stond al op school. Tja, dan kunnen wij thuis niet achterblijven; Sint eruit en de kerstboom erin.
Bij het optuigen van onze kerstboom denk ik toch nog even terug aan ons Sinterklaasfeest. Voor het eerst deed Jacco namelijk mee met het trekken van lootjes. Hij zat er altijd voor spek en bonen bij en speelde met de cadeautjes die hij kreeg.
Dit jaar moest het anders. We schakelden onze beide PGB ‘ers in die samen met Jacco aan de slag gingen. Jacco voor het eerst in de Sint-app van ons gezin! Geweldig!
Tot onze grote opluchting had de app bepaald dat Jacco Ruben had getrokken en dat ik een surprise voor Jacco moest maken. Jaap had meteen al een spetterend idee voor een surprise: ‘Ruben wil graag een eigen iPad, nou die kan hij krijgen! We hebben nog een platte doos waar je een IPad van kan maken met bijpassende airpods van halve closetrolletjes. Klaar!’ Hij zag het al helemaal voor zich. Dus moest Jacco ‘aan de knutsel’. Nou ja…. zijn PGB ‘ers en de begeleiders van zijn woning dan. Meneer zelf had namelijk geen zin…
En de Sint- app had Jacco aan mij toebedeeld… Ik vind het altijd erg moeilijk om cadeautjes voor Jacco te kopen. Hij heeft namelijk alles wat hij leuk vindt en waar zijn interesses liggen. Dit verandert niet en zal ook nooit veranderen… Maar toen ik die knuffel-eland zag was ik verkocht! Echt iets voor Jacco. Hij hoeft alleen maar in het elandenpootje te knijpen en hij gaat zingen en dansen. Echt leuk, althans dat vond ik!
Toen nog een surprise. Dat was niet zo moeilijk; Jacco houdt van cadeautjes uitpakken en het liefst zo veel mogelijk! Nou, dat kon geregeld worden. Op zolder vond ik vijf doosjes van verschillend formaat. Vervolgens struinde ik zijn kamer af naar kleine cadeautjes voor in elk doosje; een klein autootje, een zonnebril, een sleutelhanger en een blokje lego. In elk doosje deed een ‘klein cadeautje’ met een gedichtje van de Fop-piet. In het laatste kleinste doosje zat een gedichtje: ‘De Fop-piet heeft je verrast, kijk voor je echte cadeau maar in de kast!’
Tijdens het maken van de surprise en de gedichtjes had ik de grootste lol; ‘Zou hij het merken dat de cadeautjes een ‘sigaar uit eigen doos’ zijn? Hoe zou hij de swingende eland vinden? Het is altijd een gok of een cadeautje in de smaak valt.’
Op het heerlijke avondje van sinterklaas werd er nog druk geploeterd op de laatste strofes van de gedichten en de laatste hand werd gelegd aan de surprises. Maar toen het begon te schemeren was iedereen toch echt klaar. Ruben had geen idee dat Jacco hem had getrokken en vond zijn ‘iPad’ geweldig. Jacco had gelukkig toch nog een tekening gemaakt als ‘voorblad’ van de iPad en had ook duidelijk meegedacht met de inhoud van het gedicht. Ruben straalde aan alle kanten.
En toen was het Jacco’s beurt. Hij begon enthousiast met het uitpakken van zijn grote cadeau. Het was het grootste cadeau dat er lag! Hij vond de auto meteen al heel leuk en had niet door dat het zijn eigen autootje was. Enthousiast ging hij verder met het uitpakken van de tweede doos. Toen hij het tweede fopcadeautje zag had iedereen het grapje door, behalve Jacco!! Ook de zonnebril herkende hij niet. En zo ging het door tot hij een heel klein doosje overhield met daarin de verwijzing naar de kast. Hij was zo blij met zijn (eigen) cadeautjes, dat hij geen ruimte meer in zijn hoofd had om naar de kast te lopen voor zijn echte cadeau. Dus liepen we samen naar de kast en daar vond hij al snel zijn swingende, zingende eland. Hij vond hem gelukkig wel leuk, maar zijn aandacht ging al snel weer terug naar zijn autootje.
Terwijl wij allemaal enthousiast meezongen en meedansten met deze swingende eland, riep Jacco ineens: ‘Jacco wil een auto met aanhanger!’ Oei, die heeft Sint dit jaar voor de verandering eens niet gekocht… Jacco had echter al zijn zinnen gezet op een auto met aanhanger en hij bleef dit herhalen. Om de avond voor de anderen gezellig te laten verlopen, zei ik tegen Ruben: ‘Ga eens naar boven en haal een auto met aanhanger uit zijn speelgoeddoos.’ Ruben sloop naar boven, vond de gewenste auto mét aanhanger, pakte hem ook nog snel in en kwam met een pakje ‘speciaal voor Jacco’ naar beneden. ‘Kijk eens Jacco wat ik heb gevonden voor jou!’ Met een glimlach en een knipoog naar mij gaf hij hem aan zijn broer. Geweldig, dank je ‘Sinter-Ruben’!
En nu op naar kerst. Het plan is om Jacco weer op tweede kerstdag voor een paar dagen thuis te hebben. We gaan dan gezellig met ons vijven gourmetten.
De decembermaand; het blijft zoeken naar wat bij ons en bij Jacco past!
