• 2020: een raar en bijzonder jaar…

    Ik heb helemaal geen zin om een eindejaar blog te schrijven… Een beetje weemoedig zit ik op de bank met een bakje koffie. Er is zoveel gebeurd, dat ik niet weet waar ik moet beginnen! Bijna het hele jaar stond in het teken van de coronapandemie, een vreemd virus uit China dat over de hele wereld raast, heel besmettelijk is en het maatschappelijk leven stil legt… Maar er moet toch ook iets leuks gebeurd zijn dit jaar..? En dan gaat de telefoon. ‘U kent mij niet, maarbij het opruimen van de zolder kwam ik een gebreide muts tegen met uw telefoonnummer en de naam Ruben Bolt erin gebreid.’ Ik ben…

  • Als je kind met schoenmaat 44 nog in Sinterklaas gelooft…

    ‘Mam, mogen we onze schoen zetten vanavond?’ Vol verbazing kijk ik mijn twaalfjarige zoon aan. ‘Meen je dat nu echt?’ Bloedserieus antwoordt hij: ‘Ja, Sinterklaas is nu toch weer in het land, mag het?’ Dan schiet ik in de lach. ‘Alleen als je er ook een liedje bij gaat zingen, dan mag het!’ Hij begint wat schaapachtig te lachen en vertrekt ‘met zijn staart tussen zijn benen’ naar boven. Tjonge, het moet niet gekker worden hier. ‘Sint’ is wel goed, maar niet gek! Even later komt Jaap naar beneden en vraagt: ‘Moet ik de doos met Sinterklaasspullen nog uit de opslag ophalen?’ Aarzelend antwoord ik: ‘Van mij hoeft het niet.…

  • Coronaproof niezen

    Met mondkapje om liepen Jacco en ik in optocht achter de neuroloog aan richting haar spreekkamer.  Ander halfjaar geleden kreeg Jacco zijn NVS en we zouden nu de eerste resultaten daarvan kunnen zien. Een NVS staat voor Nervus Vagus Stimulator, een implantaat dat signalen zendt naar de hersenen wat een gunstig effect kan hebben op epileptische aanvallen. In haar spreekkamer aangekomen ging ik achter het plastic scherm zitten en Jacco nam plaats op de stoel naast mij schuin tegenover het bureau van de neuroloog.  Gelukkig mochten de mondkapjes af, dat praat veel makkelijker.  Omdat het lunchtijd was vroeg Jacco om een broodje. Terwijl hij lekker zat te eten, konden wij…

  • Mengtafel in je hoofd

    ‘Ik word gek van mijn oor!´ Verdrietig leun ik met mijn hoofd tegen het keukenkastje. Jaap staat naast mij en zegt begripvol: ‘Je hoofd moet gewoon wennen aan het feit dat je met je rechteroor niets meer hoort. De ‘mengtafel’ in je hoofd moet als het ware opnieuw geprogrammeerd worden en dat kost nou eenmaal tijd!’ Het beeld dat hij schetst raakt mij, omdat het zo herkenbaar is.  En dan schiet ik ondanks mijn frustratie toch in de lach. Jaap kan het weten. Hij heeft twee gehoorapparaten en zijn grootste hobby is licht- en geluidtechniek. Bijna elke zondag zit hij in de kerk achter de knoppen van de mengtafel om…

  • Breien voor de 💜 zorg

    ‘Wil je meedoen met de actie: ‘Mutsen breien voor de zorg?’ Mijn schoonzus Isabella laat één van haar gebreide mutsen zien. Vol bewondering kijk ik naar het kunstwerk. Wat een leuk patroon en wat een mooie en vrolijke kleuren heeft ze gebruikt. Hier zal iemand heel blij mee zijn! Enthousiast vertelt zij haar plan: ‘Zullen we voor iedere begeleider van Jacco zo’n muts breien? Uit waardering voor al hun werk, maar ook ter bemoediging in deze moeilijke coronatijd.’ Met de muts nog in mijn handen antwoord ik meteen: ‘Wat een leuk idee! Natuurlijk doe ik mee.’ In gedachten begin ik al te tellen hoeveel mutsen we zouden moeten breien, zeker…

  • Snotverdikkie

    ‘Jacco is verkouden. We houden hem voor de zekerheid thuis en hij wordt vandaag getest op corona.’ Bij het lezen van dit appje plof ik neer op de bank. Snotverdikkie! Alweer! Hoe vaak zal ik dit appje nog krijgen? Vijf keer? Tien keer? De herfst is nog maar net begonnen. Arm kind, weer een staafje in zijn neus en in zijn keel en dat alleen maar, omdat hij snot heeft. Als dit zo doorgaat is hij de komende maanden meer op de woning dan op school. Dat kan toch niet de bedoeling zijn! Toch maar even bellen. Zijn begeleider vertelt dat hij eigenlijk alleen heel veel last van snot heeft.…

  • De eerste pannenkoek

    ‘Máham, wat weten we vandaag?’ Enthousiast loopt Hanna de keuken in. ‘O, lekker pannenkoeken, mijn lievelings…!’ Terwijl zij verlekkerd naast mij staat, ben ik aan het prutsen. De eerste pannenkoek gaat altijd lastig. De pan is nog niet heet genoeg of het olie is nog niet goed verdeeld. Ik wéét niet waarom het altijd mis gaat. Vol begrip zegt ze: ‘Op scoutingskamp hebben we ook pannenkoeken gegeten en daar mislukte de eerste ook!’ Terwijl ik de boel nog een beetje probeer te redden, hoor ik achter mij: ‘Hé, dat is net als bij ons, Jacco is ook de eerste en die is ook mislukt!’  KNAL! AU! Abrupt laat ik de…

  • Eindelijk is het zover….

    Na 11 weken en één dag mocht ik Jacco weer zien! Wat heb ik daar naar uit gekeken! Eindelijk hem weer knuffelen en met hem kletsen! Jaap mocht hem al eerder zien door gebruik te maken van de ‘Nee, tenzij… regeling’. Jacco had zo’n last van heimwee dat het niet meer houdbaar was.  Maar ik niet!! Hoe zal het zijn?? Naarmate de dag dichterbij kwam, begon ik er ook een beetje tegenop te zien.  Zal hij mij net zo gemist hebben als ik hem? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Jacco heeft sowieso geen benul van tijd. Voor hem duurt iets lang of kort. Hij leeft per moment, wat hij…

  • Onlinemoeder

    De afgelopen weken bevonden we ons in een emotionele achtbaan die ons heen en weer schudde van uitzichtloosheid naar lichtpuntjes. Twee weken zaten we ineens in quarantaine. Jaap kreeg plotseling koorts. Gelukkig waren de klachten al na twee dagen voorbij, maar toch zat de schrik er goed in. Uit voorzorg zijn we thuisgebleven, want stel nou dat….? Helaas was het nét de week dat de scholen weer opengingen en ik ook aan het werk zou moeten. Het thuisblijven was ook noodzakelijk volgens het protocol van de instelling waar Jacco woont. Bij koorts heb je mogelijk corona en mag je twee weken geen gebruik maken van de ‘Nee, tenzij regeling’ om…

  • Het klopt gewoon niet…

    Wanneer mogen wij weer naar Jacco? Deze vraag houdt mij nu al ruim zeven weken bezig. De eerste paar weken van de ‘Intelligente Lock down’ lukte het mij nog om begrip te tonen voor deze strenge: ‘Nee, tenzij…’ maatregel.  Natuurlijk nemen ze in de instelling waar onze zoon woont deze strenge maatregelen. Ik moet er niet aan denken wanneer daar corona uitbreekt!   Maar nu rijgen de weken zich aanéén tot maanden en krijg ik steeds meer moeite met deze: ‘Nee, tenzij…’ Vooral vanwege de uitzichtloosheid van deze maatregel. Wij zijn niet ziek, hij is niet ziek en toch mogen wij ons kind niet zien, aanraken en knuffelen. Dat voelt…