• Op weg naar een nieuw begin

    In mijn laatste blog heb ik geschreven dat Jacco zou gaan verhuizen naar een andere woning binnen dezelfde instelling. Een hele onderneming voor ons als ouders, maar natuurlijk vooral voor Jacco zelf. Na veel gesprekken met de verschillende begeleiders, leerkrachten en andere professionals, hebben wij een plan van aanpak gemaakt. Prima, alleen hoe én wanneer vertel je een kind van 13 (met het ontwikkelingsniveau van een vierjarige) dat hij zal gaan verhuizen naar een andere stad, andere woning en andere school? Dat is lastig, dus stelden wij dit gesprek steeds uit. Tot wij vlak voor de zomervakantie een spreekwoordelijk ‘zetje’ kregen van de (toenmalige) leerkracht van Jacco…. Ik was druk…

  • Jacco gaat verhuizen

    ‘Mamma, ik mis je zo. Wanneer kom je mij weer ophalen?’ Met een brok in mijn keel antwoord ik dat ik hem over twee nachtjes kom ophalen. Tjonge, wat is dit lastig zeg. Natuurlijk mis ik hem ook. Wij missen hem allemaal. Ik moet denken aan een opmerking die een leerkracht van Jacco een paar jaar geleden maakte. De zorg voor Jacco was toen erg zwaar en Jaap en ik waren aan het nadenken over een mogelijke woonplek voor Jacco. ‘Waarschijnlijk is het eerste half jaar het zwaarste voor Jacco en wil hij terug naar huis. Maar je zult zien, naarmate de tijd verstrijkt krijgt zijn leven dáár steeds meer…

  • Natuurlijk ook van Jacco!

    We rijden langs een caravanzaak in Noorwegen, wanneer Jaap zegt: ‘Ik wil toch even vragen welk soort remmen er onder een Noorse caravan zitten. Ik heb namelijk het gevoel dat de remmen van onze caravan niet helemaal goed zijn.’ Tja, de wegen zijn hier wel wat extremer dan in Nederland. Ik denk aan de bordjes langs de weg met daarop een stijgingspercentage van soms wel acht procent! Jaap gaat verder: ‘Het is volgens mij niet goed wanneer de remmen bij het dalen heet worden en zelfs roken.’ Behendig draait hij de auto met caravan. Zo knap! Even later staan we bij de caravanzaak en terwijl Jaap een medewerker zoekt, vraagt…

  • Feest op de Bitihorn.

    ‘ Zullen we jouw verjaardag op de Bitihorn vieren?’ Ik kijk Jaap bedenkelijk aan. We hebben deze vakantie al heel wat kilometers in de benen zitten, maar deze berg is wel errug hoog… Aarzelend zeg ik dan ook:’ Ik weet het niet. Denk je dat Hanna en Ruben het aankunnen?’ Stiekem hoop ik dat ik hen kan gebruiken om maar niet de berg op te hoeven klimmen… Tevergeefs. Jaap zegt:’ O ja hoor. De berg is volgens onze Noorse buurman prima te doen voor iedereen, ook voor kinderen. Er staat twee uur heen en één uur terug voor. Met ons tempo en de pauzes zijn we denk ik het dubbele…

  • Whatever you decide to do…

    Ik staar naar de ketting in mijn handen. Op het verzilverde hartje staat een Engelse tekst gegraveerd: ‘Whatever you decide to do, make sure its make you happy.’ Op de één of andere manier raakt deze spreuk mij. Veel tijd om erover na te denken krijg ik echter niet, want abrupt word ik gestoord door Ruben: ‘ Ma-ham, kijk eens. Dit vind ik leuk! Mag ik deze lekkere warme buff? Kijk, het is dat Noorse patroon wat jij altijd zo leuk vindt!’ Ruben houdt een soort hoofdband met daarop het Noorse Mariuspatroon voor mijn neus. Zoals altijd antwoord ik:’ Ja, leuk. Leg maar weer terug.’ Tot mijn verbazing accepteert hij…

  • Facetime (25-03-2018)

     Het is woensdagavond, FaceTime-moment met Jacco. ‘Mamma, hai. Mamma, wat doe je allemaal?’ ‘Ik ben nog aan het eten Jacco.’ ‘Ai- ja? ‘Wie is er allemaal bij je, mamma?‘ Terwijl ik de laatste hap van mijn toetje neem, roept Ruben heel hard: ‘Ik, Jacco!’ en Hanna schreeuwt er op haar beurt dwars doorheen: ‘Jacco, hier ben ik!’ Jacco gaat echter onverstoorbaar verder: ‘Is pappa er ook?’ Met een zware stem zegt Jaap: ‘Jaja, Jacco. Hier ben ik!’ Waarop Jacco het uitschreeuwt van plezier.’ Tja, hij is nou eenmaal een pappa’s kindje… FaceTimen met Jacco; als Jacco een goede dag heeft is het echt een uitkomst. Je hóórt elkaar niet alleen,…

  • Handboek voor de moeder op afstand (13-03-2018)

        ‘Ons advies is dat Jacco gaat verhuizen naar een andere woning binnen onze instelling.’ Jaap en ik kijken met grote ogen de gedragspsycholoog aan. Ik had van alles verwacht, maar dit niet. Zoekend naar de juiste woorden gaat zij verder met haar betoog. ‘We zien dat Jacco last heeft van het gedrag van andere cliënten en dat hij dit negatieve gedrag na gaat doen.’ Ze stopt even zodat de informatie kan landen bij ons. Dan gaat ze verder: ’Ons advies is dat Jacco in een woning gaat wonen met kinderen die qua gedrag rustiger zijn en wat socialer. Hij zou zich dan kunnen optrekken aan deze kinderen. Voordeel…

  • Verder alles onder controle hoor! (11-01-2018)

       Het is zaterdagmiddag. Jacco is net met de fiets opgehaald door onze PGB ‘er. Ik ruim de vaatwasser in en geniet van de rust in huis. Zo jammer dat het weer een hele strijd was om Jacco mee te krijgen met Kees (*). Eigenlijk vreemd, want hij vraagt vaak naar hem. Maar als Kees dan eindelijk komt, heeft hij opeens geen zin om mee te gaan. Met zijn overslaande puberstem roept hij heel hard: ‘Neehee, Jacco wil niet mee. Jacco wil thuisblijven.’ Vervolgens schopt zijn schoenen uit en rent weg. Het meest vervelende vind ik dat enorme gebrul. Eigenlijk schaam ik mij ook een beetje naar Kees toe. Maar…

  • Het jaar waarin… (08-01-2018)

      2017 Was het eerste hele kalenderjaar dat Jacco het huis uit was. Wat gaat de tijd toch snel. Was het jaar waarin Jaap en ik onze grenzen verlegden: in februari zijn wij namelijk samen een paar dagen naar Noorwegen geweest. Ik heb mijn vliegangst overwonnen en vind het nu stiekem wel erg leuk en gemakkelijk; waar we met de auto en caravan twee dagen voor uittrekken, bereikten we nu in anderhalf uur! We begonnen onze reis in Oslo en zijn met de trein naar Bergen gegaan. Het was heel leuk om Noorwegen nu eens in de wintermaanden te zien. Was het jaar waarin ik begonnen ben de pilot-training: Ouders…

  • Je ziet elkaar beter met het hart (29-11-2017)

    ‘Wat is belangrijk voor jou als ouder?’ Ik staar naar het kaartje waarop deze vraag staat. Samen met een paar andere ouders spelen we Het Ouderschapsspel. In het midden van de kring liggen een aantal kaartjes. Op elk kaartje staat een vraag. Om de beurt mogen we een kaartje pakken en de vraag voorlezen. De deelnemers moeten eerst luisteren en mogen daarna verhelderende vragen stellen. ’Wat is belangrijk voor mij als moeder?’ Tjonge, dat is nog best lastig. Terwijl ik luister naar het verhaal van een andere ouder, draaien mijn gedachten overuren. En dan ben ik aan de beurt. Terwijl ik de vraag voorlees krijgt mijn antwoord steeds meer vorm.…