• In de wolken

    Onder het genot van een broodje kroket en frietjes haalde Jan, onze vrijwilliger van Stichting Opkikker, zijn geheime briefje weer tevoorschijn. ‘Uh… eens even kijken wat jullie na de lunch gaan doen…’ Hij keek ons geheimzinnig aan. ‘Mmm, jullie gaan een heel hoge activiteit doen…!’ Een hoge activiteit…? Tja, dat kan van alles zijn op deze speciale Super Opkikkerdag!  ‘Ik zal jullie een beetje helpen. Jullie gaan zo meteen… de wolken in!’ ‘Wat! Gaan we vliegen in een helikopter?!’ Ruben was meteen één en al oor en super enthousiast.  Hanna begon te glimmen van oor tot oor. Jacco was nog met zijn broodje kroket in gevecht en dat vroeg al…

  • Super Opkikkerdag

    ‘En hier komt de familie Bolt! Mag ik een daverend applaus voor de familie… Bolt!’ Onder luid applaus en gejuich volgden wij de presentator in zijn kleurrijke kostuum met bijpassende hoed over de rode loper.  Ik voelde mij overweldigd door al dat applaus. Wat een geweldige entree op deze Super Opkikkerdag in de Eemhof! Eén keer in de tien jaar mag je je als gezin met een zorgintensief kind opgeven voor een Super Opkikkerdag bij Stichting Opkikker. In 2012 hebben we ook zo’n geweldige dag mogen beleven. En nu, nog net voordat Jacco 18 jaar wordt, mogen we nog zo’n bijzondere dag meemaken.   Na de feestelijke entree kwam er…

  • Zondagochtend-blues

    Zondagochtend-blues (30/01/2012) Jacco is tegenwoordig vroeg wakker; als we geluk hebben zet hij zijn eerste stappen tussen 6.00 uur en 7.00 uur. Dan zou je denken dat we op tijd in de kerk kunnen zijn. De kerkdienst begint namelijk om 9.00 uur. Niets is echter minder waar. Het is altijd een chaos bij ons op de vroege zondagochtend, de tijd gaat namelijk dubbel zo snel wanneer je haast hebt. Na veel gestress komen altijd nèt op tijd in de kerk. Toch eens die klok laten nakijken… Gelukkig kan Jacco tegenwoordig weer mee naar de kerk. Vorig jaar kon hij een kerkdienst nog niet aan vanwege epileptische aanvallen en het effect…

  • Mijn eerste blog

    Mijn eerste blog (29/01/2012) Eindelijk heb ik mijn eigen blog. Ik heb er lang op gewacht, maar nu gaat hij eindelijk ‘de lucht’ in. Sinds onze zoon Jacco van 6 jaar ruim anderhalf jaar geleden epilepsie kreeg, houd ik een dagboek bij. Ik vind schrijven namelijk heel erg leuk en het helpt mij om de chaos die de epilepsie in ons gezin teweeg heeft gebracht te ordenen. Ik heb het afgelopen jaar een aantal mensen enkele blogs en gedichten gestuurd, waarop ik veel positieve reacties heb gekregen. Ons leven is dan ook alles behalve saai! Er gebeurt van alles in huize Bolt: leuke dingen, ontroerende momenten, grappige anekdotes, gewone dingen…