Geen categorie
-
Vijf buikpijnpillen
Op 29 januari 2012 ging mijn website de lucht in. Tien jaar lang blogs en gedichten over het lief en leed binnen ons gezin, waarin onze oudste zoon plotseling een levensbepalende vorm van epilepsie kreeg op vierjarige leeftijd. Maar vóór die tijd heb ik ook een aantal blogs geschreven. Nu, na tien jaar, lijkt het mij een mooi moment om een aantal déze blogs te plaatsen op mijn website. 9 januari 2012 Het is kwart voor zes wanneer ik wakker schrik van een enorm lawaai. Het is de wekker van Jaap. Half slapend probeert zijn hand de knop te vinden. Tevergeefs. Dan hoor ik een zacht stemmetje naast mij vragen:…
-
Mijn blog bestaat tien jaar!
Het was september 2010 en ik stond in mijn ochtendjas in keuken een bakje koffie te maken. Buiten regende het pijpenstelen en terwijl mijn koffie aan het pruttelen was, zag ik buiten allemaal moeders met kinderen voorbij fietsen op weg naar school. Even dacht ik: ‘Gelukkig hoef ik er nu niet uit om Jacco naar school te brengen!’ Maar toen won het verdriet het van de opluchting: Ik was veel liever zeiknat geregend, dan dit… Jacco had de hele zomervakantie in het ziekenhuis gelegen vanwege zijn steeds terugkerende epileptische aanvallen. Na acht weken ziekenhuis in en ziekenhuis uit moesten we accepteren dat hij niet epilepsievrij zou worden. We werden naar…
-
Het jaar van de kriebel in je neus en een gat in je arm
2021 was weer een veelbewogen jaar dat helaas weer volop in het teken stond van corona. Het eindigde met een soort déja vu; weer een harde lockdown vlak voor kerst, de scholen dicht en de kinderen weer thuis… Met zo’n 17 miljoen virologen in ons land en evenveel mensen die van alles vinden over de politiek en de aanpak van de coronacrisis, houd ik dit jaaroverzicht maar heel dicht bij ons gezin. Mijn mening voegt er niet zo heel veel meer aan toe, hoewel ik mij heel veel zorgen maak over alles wat ik om mij heen zie gebeuren.. 2021 Het jaar van de zelftest. De eerste kwam bij…
-
Een sigaar uit eigen doos
Dat was weer een hectische weekje! Sinterklaas is weer teruggevaren naar Spanje en hij was de haven nog niet uit of – hup- de kerstboom stond al op school. Tja, dan kunnen wij thuis niet achterblijven; Sint eruit en de kerstboom erin. Bij het optuigen van onze kerstboom denk ik toch nog even terug aan ons Sinterklaasfeest. Voor het eerst deed Jacco namelijk mee met het trekken van lootjes. Hij zat er altijd voor spek en bonen bij en speelde met de cadeautjes die hij kreeg. Dit jaar moest het anders. We schakelden onze beide PGB ‘ers in die samen met Jacco aan de slag gingen. Jacco voor het eerst…
-
Dikke duim!
‘Waar wilt u het vandaag over hebben?’ Voor mij zitten twee eerstejaars studenten van de opleiding Social Work. Zij moeten oudergesprekken oefenen en ik ben hun ‘proefkonijn’. Fijn, deze open vraag. Natuurlijk heb ik nagedacht over welk opvoedkundig probleem ik het met deze aankomend professionals zou willen hebben. Er zijn zat dingen waar ik tegenaan loop als moeder van drie kinderen. Neem nu het ochtendritueel met z’n badkamerstress en het vaak snelle ontbijt en race tegen de klok om op tijd op school te komen. Ook tips om het enorme getreuzel en gedoe ’s avonds wat gezelliger te laten verlopen zijn welkom. En wanneer Jacco thuis is, draait eigenlijk alles…
-
De oefen-ouder
Wat een leuk gesprek heb ik net gehad en wat waren ze geïnteresseerd in mij en in mijn gezin! Met een glimlach op mijn gezicht loop ik van de hogeschool terug naar mijn auto. Een aantal jaar geleden heb ik mij opgegeven als ‘oefen-ouder’ voor een lessenserie ‘vraag, analyse, plan’ van de opleiding Social Work. Ieder jaar word ik ‘opgeroepen’ om als ervaringsdeskundige ouder proefkonijn te zijn voor eerstejaars studenten. Deze studenten moeten tijdens zo’n les oefenen in het stellen van oudergerichte vragen om zo samen met ouders een plan te maken om met hun opvoedkundig probleem om te kunnen gaan. En hoe kan je dit soort gesprekken beter leren…
-
Sweet sixteen
Jacco is bijna jarig. We zitten in de tuin en genieten van het lekkere weer. Tante Annette is op visite gekomen en heeft natuurlijk een cadeautje mee genomen. Nieuwsgierig scheurt hij het pakje wat hardhandig open en kijkt er een beetje vreemd naar. Wat is dat nou?? Vragend kijkt hij rond. Een camouflagemuts!!! Behendig zet tante Annette de stoffen muts met legerprint over de epilepsiehelm. Supertrots kijkt Jacco als in de spiegel. Wat een leuk cadeautje, daar heeft Annette echt over nagedacht! ‘Zal ik je voorlezen? Heb je daar zin in?’ Tante Annette kijkt Jacco verwachtingsvol aan. Met zijn zware puberstem zegt hij heel hard: ‘Ja!’ en hij knikt er…
-
Fietsen met zijwielen…
‘Wil je meewerken aan het herschrijven van de cursus Opvoeden 3.7 voor ouders die een zorgintensief kind hebben? Met al jouw ervaring kan jij een waardevolle bijdrage leveren aan andere zorgouders!’ Natuurlijk wil ik dat! Lijkt mij leuk en ook heel belangrijk. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn vriendin maakte een opzet en na een aantal brainstormsessies, beeldbelmomenten en heen en weer mailen van het cursusmateriaal was het resultaat een mooie, eerlijke en hopelijk herkenbare opvoedcursus! Het is alweer drie jaar geleden dat Jaap en ik mee deden aan de ‘oorspronkelijke’ opvoedcursus voor ‘gewone’ ouders. Ik zag er toen eigenlijk een beetje tegenop om mee te doen. Het verhaal van Jacco…
-
Een lach en een traan
Jacco is een ‘man van uitersten’. Hij vindt je leuk of hij laat je links liggen. Hij is enthousiast of denkt ‘boeien, ik heb geen zin’. Hij is ook altijd eerlijk en zegt dingen recht voor zijn raap. Hij heeft geen dubbele agenda en maakt ook geen plannetjes om te zorgen dat hij krijgt wat hij wil. Als hij lacht, lacht hij echt. Als hij huilt, is er ook écht is aan de hand. Deze emoties gaan bij hem nooit samen. Soms ben ik daar jaloers op, want een lach én een traan gaan bij mij vaak wel samen, vooral als ik aan Jacco denk… Deze wirwar van emoties komen…
-
Dancing Queen
Na twintig jaar contactlenzen moet ik aan de bril. Mijn ogen schijnen zich met bril beter te kunnen focussen als ik een bril draag… Ik heb ‘een-bril-voor-noodgevallen’ op sterkte, maar geen zonnebril op sterkte. Aangezien ik heel vaak een zonnebril draag, heb ik een afspraak gemaakt bij een brillenspecialist. En ach… als je dan toch bezig ben, kan je net zo goed een heel nieuw setje kopen… Bekleed met mondkapje, de beslagen ‘bril voor noodgevallen’ en één gehoorapparaat sta ik voor een muur vol brilmonturen te turen welk model het beste bij mijn gezicht past. Op de gok pak ik er één, doe mijn bril af en leg deze op de tafel…