• Witte kerst…

      ‘Hoi mamma, kijk eens wat ik heb?’ Lachend loopt Jacco op ons af met op zijn neus een ‘foute kerstbril’. Het is een kitscherige goudkleurige bril met een elandengewei boven de glazen. ‘Wauw, wat een mooie bril! Ben je klaar om naar de kerstviering te gaan?’ Jacco knikt uitbundig. ‘Mamma, mag ik deze bril meenemen?’ ‘Natuurlijk! Neem maar mee!’ Even later lopen we met ons vijven richting de kerk waar de kerstviering gehouden wordt. Bij aankomst krijgt Jacco meteen veel complimenten over zijn bril. Leuk dat zoveel mensen hem kennen! Na de koffie begint het programma. Onder het eerste lied doet Jacco ineens zijn bril af en wijst mij…

  • Het is zo belangrijk dat hij niet vergeten wordt

    ‘Hallo buurvrouw!’ Enthousiast loopt Jacco naar onze buurvrouw toe. In zijn enthousiasme gaat hij nét iets te dicht in haar comfortzone staan. Wanneer ik hem zachtjes iets naar achteren trek, zegt ze: ‘Geeft niet hoor, het is goed.’ Met een grote glimlach vervolgt Jacco: ‘Waar is Buurman?’ Een ongemakkelijke stilte volgt. Jacco merkt niets van de schokreactie van de buurvrouw en die van mij. Buurman is namelijk drie jaar geleden overleden… Jacco en de buurman waren heel goede vrienden. Buurman reageerde altijd heel enthousiast op Jacco en was meestal wel in voor een gezellig praatje. Wanneer ik Jacco ‘kwijt’ was, kon ik hem steevast vinden in de tuin van de…

  • Een engeltje met honderd plopkoeken

    Mijn mobiel gaat. Jacco wil facetimen. O ja, het is woensdagavond, facetimeavond voor Jacco. Met een glimlach neem ik het gesprek gaan. Niet veel later zie ik een half gezicht met een grote lach. Jacco vindt het moeilijk om de telefoon zo te houden dat ik zijn hele gezicht zie. (Ik heb ook wel eens een heel gesprek naar het plafond gekeken…) ‘Mamma, ik heb in een koor gezeten!’ ‘Wat zeg je? In een koor?’ Ik krijg spontaan de slappe lach en denk: ‘ Wat is er op school gebeurd? Zit Jacco in een soort kerstkoor? In een flits zie ik mijn lieve Jacco luid zingend met een witte jurk…