Super Opkikkerdag
‘En hier komt de familie Bolt! Mag ik een daverend applaus voor de familie… Bolt!’
Onder luid applaus en gejuich volgden wij de presentator in zijn kleurrijke kostuum met bijpassende hoed over de rode loper. Ik voelde mij overweldigd door al dat applaus. Wat een geweldige entree op deze Super Opkikkerdag in de Eemhof!
Eén keer in de tien jaar mag je je als gezin met een zorgintensief kind opgeven voor een Super Opkikkerdag bij Stichting Opkikker. In 2012 hebben we ook zo’n geweldige dag mogen beleven. En nu, nog net voordat Jacco 18 jaar wordt, mogen we nog zo’n bijzondere dag meemaken.
Na de feestelijke entree kwam er bij binnenkomst in de zaal gelijk een vrijwilliger op ons af. Hij vertelde dat hij de hele dag bij ons zou blijven en ervoor zou zorgen dat het ons aan niets zou ontbreken. Wat een luxe en wat geweldig!! In een grote zaal waren nog veel meer gezinnen met een zorgintensief kind en ik zag allemaal blije en ontspannen gezichten. Zij hadden vast ook zo’n geweldige entree gehad!
Na de koffie met gebak heette de directeur van Stichting Opkikker iedereen van harte welkom en kregen we allemaal nog een daverend applaus! Onze vrijwilliger Jan toverde zijn geheime briefje tevoorschijn waar een speciaal voor ons samengesteld programma opstond. Jaap, Ruben en Hanna mochten naar een speciale ruimte waar ze een Virtual Reality bril op kregen. Jacco en ik gingen samen met Jan naar een piratenboot voor een tocht over het meer. Super leuk hoe ze rekening hadden gehouden met al onze interesses!
Voor de zekerheid hadden we voor Jacco een rolstoel gereserveerd. Gelukkig was hij redelijk goed opgestaan, maar de afstand naar de haven was toch te ver lopen voor hem. Jan duwde Jacco en ik… ik hoefde helemaal niets te doen! Wat een verwennerij!!
In de haven lag een oude sloep met een hoge mast. En in die mast hing…. een grote piratenvlag! Aan boord was ook een ‘echte’ piraat die ons en nog een ander gezin welkom heette aan boord. Twee sterke ‘matrozen’ en Jan hielpen Jacco in de boot. Ze hadden er zichtbaar een flinke kluif aan. Met een brok in mijn keel dacht ik: ‘Tjonge Jacco, wat heeft de epilepsie ook grote invloed op je mobiliteit gehad de afgelopen jaren. Een paar jaar geleden zou je zo de boot in zijn gesprongen…’
Even later ‘lichtten we het anker’ en voeren we weg. Het zonnetje scheen en er was bijna geen wind; ideaal weer voor een boottochtje. Terwijl de piraat allerlei spannende verhalen vertelde, zat Jacco een beetje voor zich uit te staren. Ach nee, toch weer epileptische activiteit in zijn mooie koppie. Zo jammer. Snel pakte ik ons ‘nood-doekje-voor-het- wegvegen-van- kwijl’. Ondertussen wees ik hem op andere boten die voorbij kwam en zwaaide uitbundig naar de schippers. Om hem erbij te betrekken vertelde ik zelf maar de voor hem overbekende spannende verhalen van Piet Piraat. Gelukkig reageerde hij daar wel op.
Toen kwam de piraat ook naar ons toe en vertelde een super spannend verhaal over een gevecht met een walvis. Wat Jacco hiervan opgestoken heeft, weet ik niet. Maar ik vond het super spannend!
Na een uurtje varen waren we weer in de haven en werd Jacco weer uit de boot geholpen. We zwaaiden naar onze piraat en bedankten de matrozen voor al hun hulp. Ondertussen kreeg ik allemaal appjes en foto’s van Jaap, Ruben en Hanna op mijn mobiel. Hanna en Jaap zaten in een virtuele achtbaan en Ruben was aan het boksen. Geweldig om te zien hoe echt hun wereld was door hun bewegingen! De dag was nog maar net begonnen en nu al zo’n succes! Ik ben benieuwd wat ons nog meer te wachten staat… Ik kan niet wachten!
Wordt vervolgd!
De Super Opkikkerdag in 2012: De Superopkikkerdag (1) – ZorgMamma
