De Superopkikkerdag (1)
De Superopkikkerdag (1)
(11-03-2012)
Vorige week zaterdag was het dan eindelijk zover: de Superopkikkerdag! Zo’n dag wordt georganiseerd door de Stichting ‘Opkikker’ om gezinnen waarbij een kind een bepaalde handicap of aandoening heeft erg te verwennen! En verwend zijn we zeker!!
Niet alleen wij, maar in totaal worden er op zo’n dag 55 gezinnen verwend en voor elk gezin wordt er een apart programma gemaakt. Elk gezin wordt begeleid door een vrijwilliger die het programma in handen heeft. Heel spannend!
Onze dag begint met een bustocht in een grote Amerikaanse schoolbus. Na een half uurtje rijden zijn we op de plaats van bestemming. We zien een strandje dat vol staat met legervoertuigen, een grote tractor met aanhangwagen en nog veel meer spannende voertuigen. Onder begeleiding van onze vrijwilliger krijgen wij zo’n anderhalf uur de tijd om rond te kijken en natuurlijk de voertuigen eens uit te proberen.
Wij zien leden van het korps mariniers staan bij een legervoertuig. ‘Jacco, wil je in de lucht gehesen worden?’ Jacco laat zich dit geen tweede keer zeggen en een stoere soldaat doet een tuig bij hem om en maakt Jacco klaar voor zijn ‘luchtdoop’. Jacco vindt het geweldig en glimt dan ook van voor oor tot oor. Daar gaat hij dan, hup de lucht in! Hij straalt aan alle kanten en zwaait uitgebreid naar ons.
‘Ruben, wil jij ook?’ vraag ik enthousiast. ‘Nee, ik hoef niet!’ hoor ik een kleine stem resoluut naast mij zeggen. Hij kijkt angstig naar zijn grote broer en dat is voor hem al wel genoeg. Ik moet er trouwens zelf ook niet aan denken om zo hoog in de lucht te ‘vliegen’.
Wanneer ik naar Jacco kijk, borrelt er een gevoel van enorme trotsheid naar boven. Het voelt ontzettend goed en heel vertrouwd. Ik merk dat ik weer straal van oor tot oor bij het zien van mijn oudste zoon!
Dan wordt hij naar beneden gehaald. Ik zie dat de soldaten er ook heel veel plezier in hebben dat Jacco zo straalt. Vervolgens mag hij gewoon nòg een keertje de lucht in!
Uit pure trotsheid zou ik het wel willen uitroepen naar iedereen die het horen wil: ‘Kijk, dit is mijn kind die dit gewoon durft!’
Na dit spectaculaire avontuur besluiten we toch maar weer verder te gaan. We worden gewezen op een hondensleetocht. Jaap neemt Jacco op schoot en de hondentrainer gaat achterop de slee staan. Al heel snel gaan ze van start. Ruben en ik mogen op de andere slee zitten die ook getrokken wordt door vier honden. Het is een geweldig avontuur en de honden rennen heel hard over het bobbelig terrein. De hondentrainster vertelt dat ze meedoen aan echte wedstrijden in Noorwegen en dat ze dan met veel meer honden rijden. Voor vandaag vond ze echter vier honden wel genoeg.
Na afloop krijgen de jongens een echt diploma voor het rijden in een hondenslee en een heel lieve hondenknuffel, welke Ruben vervolgens de hele dag niet maar los laat!
Vervolgens zien we een aantal terreinwagens staan en bij deze wagens wordt er een fotosessie van ons gemaakt. Gelukkig zijn de jongens redelijk rustig en hopelijk staan ze nu eindelijk eens samen leuk op één foto. Jacco vindt de auto meteen geweldig en natuurlijk mag hij er even in zitten en een rondje rijden door het mulle zand. Hij mag op de schoot van de bestuurder zitten en zelf sturen! Even later zie ik hem achter de legervoertuigen aan racen over heuvels en door dalen!
Wat een avontuur!
Ruben ziet ondertussen een grote graafmachine en besluit dat hij daar wel in wil zitten. Samen met de bestuurder graaft hij een hele zandberg bij elkaar. Hij is heel geconcentreerd aan het graven terwijl ik als trotste moeder de ene foto na de andere maak!
Tenslotte mogen ze op de valreep nog even zitten in die hele grote tractor met aanhangwagen! Het is helaas te laat om hier nog een rondje mee te mogen rijden, want de bus staat al klaar om ons terug te rijden waar een uitgebreide lunch op ons wacht!
We zijn nu pas halverwege de dag en vol spanning wacht ik af wat het middagprogramma ons zal brengen!
