De Jacco-live-style (05-02-2017)
‘Jacco, ik heb iets voor je gemaakt!’ Nieuwsgierig loopt hij naar mij toe en vraagt: ‘Wat dan?’ Enthousiast laat ik het fotoboek zien van het afscheid van zijn oude school. Hij pakt het meteen uit mijn handen en loopt er mee weg.
Even later zitten wij toch aan tafel en bekijken samen de foto’s. In de laatste schoolweek mochten Jaap en ik een paar keer op school komen om foto’s (en video-opnames) te maken. Jaap is een keer mee geweest naar het zwembad. Jacco vond het geweldig dat pappa foto’s maakte van al zijn gespetter! Ik mocht een keer mee-eten. Precies om 12.00 uur was ik op school met mijn broodje en pakje melk. Ook dit vond Jacco zó leuk, dat hij gewoon vergat om te eten. Na de lunch mocht ik mee met de gymles. Omdat er lekkage was in de gymzaal werd het een alternatieve gymles op het schoolplein met rolstoelen en steps. ‘Wat ben je hier aan het doen, Jacco? Waar zit je in?’ Jacco knikt en zegt heel hard: ‘Een rolstoel, Jacco zit in een rolstoel!’ In gedachten ga ik terug en zie ik Jacco heel hard rennen richting een rolstoel. Maar toen bleek dat hij zichzelf moest voortduwen, verdween zijn enthousiasme als sneeuw voor de zon. Om hem wat te motiveren daagde de juf hem uit voor een rolstoelrace, tevergeefs. Jacco was niet te porren om ook maar iets actiefs te gaan doen.
Terwijl ik geniet van alle leuke herinneringen en Jacco hierin mee probeer te trekken, merk ik dat hij eigenlijk maar weinig herinnert van zijn oude school. Dat past ook wel bij hem. Hij leeft per dag en heeft geen enkel besef van tijd. Ik noem het gekscherend wel eens ‘De Jacco-life-style’; Hij leeft vandaag, is gisteren vergeten en maakt zich geen zorgen over morgen. Ik vind het jammer, want ik heb het boek in de eerste plaats voor hem gemaakt. Hij heeft vijf jaar op deze school gezeten en dit is een belangrijke periode in zijn leven geweest.
Dan komen we bij de foto’s van de laatste schooldag, waarop hij mocht trakteren. Jaap had speciale ‘uitzwaaikoekjes’ gemaakt. Het is zo handig en gemakkelijk dat hij bakker is (geweest). Vol ijver garneerde hij met een cornetje suikerglazuur “Doei Doei” op de handpalm van de koekjes. Ook ik dook weer in mijn vertrouwde juffenrol en samen met Ruben, Hanna en Jacco toverden wij met verf en een kwast simpele terracotta bloempotjes om tot echte design kunstwerken, plantje erin en je hebt voor iedere leerkracht en klasse assistent een leuke herinnering.
Opeens hoor ik: ‘Kijk eens mamma, wat is Jacco hier aan het doen?’ Enthousiast zeg ik: ‘Nou, vertel het maar!’ Hij denkt na en zegt: ‘Jacco mocht de kaarsjes van de (nep)taart uitblazen, mamma!’ Daarna wijs ik op alle tekeningen die hij heeft gekregen van de kinderen en het cadeautje van de juf: een grote trailerauto met allemaal kleine autootjes erin. En toen noemde hij met enige hulp toch nog alle namen van zijn klasgenootjes op. Zijn favoriete meester met gitaar en accordeon wist hij echter meteen bij naam te noemen!
Samen genieten wij nog van de foto’s die de leerkracht had geappt: Jacco bij een vrachtwagen en zelfs achter het stuur! Jacco achter een winkelwagen. Jacco aan het dansen in een wikkelrok met een sambabal in zijn hand. Dan is het boek uit. ‘Vind je het een leuk boek Jacco?’ Jacco knikt, pakt het boek en loopt naar zijn kamer. ‘Jacco gaat een speciaal plekje zoeken voor Jacco’s boek, mamma!’
De Jacco-life-style… Er zijn zat mensen die naar Trendy Live Coaches gaan en grof geld neerleggen om zo te leren leven! Maar ik, ik heb Jacco!
