Wat is epilepsie eigenlijk (16-05-2017)
Zo nu en dan ga ik met een vriendin even gezellig de stad in. We hebben altijd grootse plannen, maar vaak belanden we al heel snel in een gezellig restaurantje. Onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers praten we over van alles en nog wat. Natuurlijk passeren onze kinderen ook de revue. Tijdens één van deze ‘koffie-met-wat lekkers-momenten’ vraagt zij ineens: ‘Wat is epilepsie eigenlijk?’
Bij het horen van deze eerlijke vraag, verslik ik me bijna in een slok koffie. De afgelopen zeven jaar heb ik al veel epileptische aanvallen van Jacco gezien, in allerlei soorten en maten en toch blijf ik het moeilijk vinden om hier een antwoord op te geven. ‘Tja, uh… Je zou het kunnen vergelijken met een kortsluiting in de hersenen.’ Ik zie dat ze er nog niet veel van begrijpt. Dan denk ik terug aan hoe het mij jaren geleden is uitgelegd. ‘Je kan het ook vergelijken met een vlakke vijver waar je een steentje in gooit. Het water begint wat te golven en te bewegen.’ Terwijl ik het zeg, begrijp ik zelf ook niet veel meer van dit voorbeeld. Samen schieten wij in de lach. ‘Weet je wat, ik ga het voor je uitzoeken. Ik denk namelijk dat heel veel mensen niet begrijpen wat epilepsie is.‘
Thuis duik ik meteen achter de computer en laat google er op los. Op de site van het Epilepsiefonds kom ik de volgende uitleg tegen: ‘Epilepsie is een aandoening die zich uit in de vorm van aanvallen. Aanvallen ontstaan door een plotselinge, tijdelijke verstoring van de elektrische prikkeloverdracht in de hersenen.’ Ik begrijp wat er bedoeld wordt, maar ik denk dat het voor mijn vriendin nog steeds niet te bevatten is. Veel tijd om er verder over na te denken heb ik echter niet. Er staat een bezoek aan de IKEA op het programma. Jacco heeft namelijk voor de tweede keer binnen een paar maanden tijd een la van zijn kast stuk gemaakt. Aangezien het een ‘IKEA-kast’ is, moeten wij dáár een nieuwe la kopen.
Een half uurtje later lopen Jaap en ik door de draaideur het enorme blauwe gebouw in met de overbekende gele letters. We nemen meteen de verkorte route naar het magazijn. Dat scheelt een heel stuk slenteren op deze drukke zaterdagmiddag. Al snel vinden wij de gewraakte la in het desbetreffende vak liggen. ‘Zeg Jaap, zullen wij er meteen maar een paar in voorraad kopen, anders lopen wij hier volgende maand weer!’ Jaap kan mijn grapje niet waarderen. Mopperend zegt hij: ‘Ik ben het zat van dat hij zijn la opentrekt en daarop gaat staan om dingen van zijn kast te pakken. Dit is nu al de tweede keer dat er op deze manier een la stuk is.’ Tja, dat is het probleem: Jacco leert niet van zijn fouten én hij ziet geen gevaar. En dat komt weer door die rot-epilepsie. Bepaalde ‘verbindingen’ in zijn hersenen ontbreken of gaan steeds kapot door de aanvallen.
Terwijl wij door het altijd drukke IKEA magazijn richting kassa lopen, valt het mij op hoe georganiseerd en netjes het er is. Alle artikelen staan keurig geordend in de vele stellingen. Deze hebben allemaal een nummer en zijn ook nog eens onderverdeeld in vakken. Zo kun je moeiteloos vinden wat je nodig hebt. Ik kijk omhoog en verbaas me hoe gigantisch hoog de stellingen zijn. Ze reiken bijna tot aan het plafond. Het duizelt mij.
Opeens schrik ik wakker uit mijn gepeins. Een magazijnmedewerker toetert zich een weg door het gangpad en Jaap trekt mij snel aan de kant. Ik loop klaarblijkelijk in de weg. De heftruck rijdt met een hoge stapel pallets behendig om mij heen. Er wordt een nieuwe stelling ingericht. Er is vast een nieuw product in de winkel gekomen. Het is namelijk een drukte van jewelste!
Terwijl ik van een afstandje dit enorme bolwerk van stellingen, gangen, heftrucks en heen-en-weer-lopende IKEA medewerkers bekijk, voel ik mij klein en nietig. Met een beetje fantasie zou het er in het menselijk brein best eens zo aan toe kunnen gaan.
En dan weet ik wat epilepsie is: Epilepsie is als een aardbeving in het IKEA magazijn! En nét als alle stellingen weer overeind staan en de producten weer terug in de schappen zijn gelegd, dient de volgende aardschok zich aan…
