Zoeken naar de juiste woorden (30-05-2013)

Jacco vindt het reuze leuk om mee te helpen met koken. Ik vind het niet altijd even handig dat hij wil helpen, maar ach… vooruit dan maar!

Ook nu loopt hij eigenlijk in de weg en moet ik mijn geduld bewaren om niet uit mijn slof te schieten. Hij praat namelijk de oren van mijn hoofd en neemt daarbij niet genoegen met een ‘mm of een jaha’. Tevens wil hij het liefst de keuken herinrichten, omdat hij de potten en pannen dáár zo ‘handig’ vindt staan. Het gevolg is dat ik steeds misgrijp als ik iets wil pakken.

Maar wanneer ik hem met een grote glimlach zie roeren in de pan met uitgebakken spekjes, is hij eigenlijk wel erg lief. ‘Mamma, zijn dit de champignons?’ en hij kijkt mij vragend aan. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat hij het verkeerde woord gebruikt, antwoord ik:  ‘Nou, het zijn geen champignons, maar spé…’  ‘Het zijn spekjes, hé mamma?’ ‘Ja, goed van jou!’

Laatst had ik hierover een gesprek met de logopediste van Jacco. Zij is namelijk tot de ontdekking gekomen dat Jacco wel erg vaak het verkeerde woord gebruikt voor iets dat hij qua leeftijd allang zou moeten weten. Hij weet het woord wel, maar zegt vaak nét het verkeerde woord binnen hetzelfde woordveld. Na verder onderzoek is zij tot de conclusie gekomen dat Jacco last heeft van woordvindingsproblemen. Zij vertelde precies datgene waar ik de afgelopen jaren vaak tegen aan gelopen ben, maar waar ik niet de vinger achter kreeg!

Toen Jacco voor het eerst epileptische aanvallen kreeg, zat hij in groep 1 van een reguliere basisschool. Hij zou na de zomervakantie gewoon naar groep 2 gaan. Ik weet nog heel goed dat de leerkracht zich erover verbaasde dat Jacco de kleuren niet (meer) kende. Met extra begeleiding zijn ze flink aan het oefenen geweest met de primaire kleuren, echter zonder resultaat. Ze begreep er niets van en ik ook niet.

Het rare is dat woorden waarvan je zou verwachten dat het problemen zou opleveren, hij moeiteloos gebruikt én ook nog begrijpt. Zo liep ik met Jacco in de supermarkt met de zelf-scan in mijn hand. Opeens vroeg hij: ‘Mamma, heb jij deze al gescand?’ en hij wees op een pak koekjes die ik inderdaad nog niet had gescand!

Jacco heeft woordvindingsproblemen…

Opeens vallen er weer een paar puzzelstukjes op hun plek!

 Prietpraat:

We zitten aan tafel te eten en Jacco zegt opeens: ‘Pappa is de baas!’

Waarop ik plagend zeg: ‘Je bedoelt zeker: ‘Mamma is de baas!’

Jacco denkt even na, maar zegt dan vol overtuiging: ‘Nee, nee. Pappa is de baas!’

Mmmm, het blijft toch iets lastigs die woordvindingsproblemen van Jacco!