De juf komt op visite (29-11-2013)
We hadden deze maand mazzel. Eerst kwam de juf van Ruben op visite en een week later kregen we bezoek van de juf van Jacco samen met een klasse-assistent!
Toen ik nog in het onderwijs werkzaam was, vond ik huisbezoeken altijd één van de leukste onderdelen van mijn werk. Je krijgt namelijk een ander beeld van een kind, wanneer je ze in hun eigen leefomgeving ziet. De meeste kinderen waren altijd heel verlegen, want tja… de juf komt immers op bezoek! Maar ik herinner mij ook een huisbezoek waarbij ik een rondleiding kreeg door het hele huis met een uitgebreide beschrijving van elke ruimte! Ook heb ik een keer alle fotoalbums moeten bekijken vanaf dat het kind geboren was!
De juf van Ruben kwam ’s avond om zeven uur. We waren net klaar met eten en Ruben mocht nog even opblijven om zijn speelgoed aan de juf te laten zien en natuurlijk moest de juf ook zijn kamer bekijken. Omdat het goed gaat met Ruben, maakte ik mij niet zo druk over dit huisbezoek. Het was gezellig en het is altijd leuk om goede berichten te vernemen en leuke dingen horen die je kind doet in de klas!
Over het huisbezoek van Jacco maakte ik mij meer druk. Jacco’s gedrag is namelijk zo wisselend en alles bepalend voor zijn hele ontwikkeling en welbevinden. Om vier uur werd er gebeld en Jacco mocht de deur opendoen. Jacco was verlegen, maar hij vond alle aandacht toch ook wel leuk.
Tot mijn grote opluchting kwam Jaap even later thuis. Jacco’s gedrag is zo onvoorspelbaar dat je eigenlijk nooit weet waar je aan toe bent met hem. Zo kan hij vreselijk lief en ontwapend zijn, maar ook heel druk en baldadig. In dat laatste geval heb ik mijn handen vol aan hem en zou er van een fatsoenlijk gesprek geen sprake meer kunnen zijn. Bovendien zou ik mij erg opgelaten en bekeken voelen. Daarom zorg ik er altijd voor dat Jacco er niet bij is, als ik bezoek krijg. Maar ja, in dit geval was het juist de bedóeling dat Jacco thuis zou zijn!
Liet Ruben al zijn speelgoed aan de juf zien, Jacco gooide zijn helm door de lucht en ging naar boven. Met veel moeite kreeg ik hem weer naar beneden, maar hij bleef rusteloos en was eigenlijk nergens toe te porren. Uiteindelijk hebben we de televisie aan gedaan, maar ook daar was hij snel op uitgekeken.
Natuurlijk ging het gesprek grotendeels over zijn gedrag. De laatste tijd is hij lastiger te corrigeren en laat hij flinke uitspattingen zien. Hoe verschillend kunnen huisbezoeken zijn: bij Ruben zat ik heel relaxed te praten en te genieten van alles wat hij uitspookte in de klas. Bij Jacco was ik heel gespannen en verdrietig om alles wat ik hoorde. Ook schaamde ik mij plaatsvervangend voor zijn gedrag.
Aan het eind van het bezoek vertelden we over en weer leuke anekdotes over al de huisbezoeken die we hadden gehad. Zo liet een Marokkaanse moeder mij een half uur in de woonkamer met haar zoontje wachten, terwijl zij pannenkoeken voor mij ging bakken! Wat een verschil met ons Nederlanders! Even krijg ik het benauwd en denk: ‘O jee, ik heb ze toch wel een koekje aangeboden bij de koffie?’ Soms vergeet ik dit namelijk gewoonweg! Opgelucht denk ik: ‘Gelukkig is Jacco een goede gastheer! Vooral als het om koekjes gaat!’
