Jacco wil naar de kerk. (15-01-2014)
‘Mamma, gaan we weer naar de school van B.?’ Jacco kijkt mij verwachtingsvol aan. ‘Vind je het daar zo leuk?’ vraag ik om even tijd te rekken. ‘Mm, je kan daar lekker eten!’ antwoordt hij met een grote glimlach. Ondanks de brok in mijn keel, schiet ik toch in de lach: ‘Aha, als je maar kan eten, dan is het goed he!’ ‘ Jaja. Mamma, zijn daar ook weer pannenkoeken?’ Met een glimlach antwoord ik: ‘ Ik denk het wel.’
Ik vind het steeds moeilijker worden om met Jacco naar de wijkdienst in de school van zijn vriendje te gaan. Jacco’s gedrag is zo onvoorspelbaar en juist dát maakt dat ik er elke keer weer tegenop zie om hem mee te nemen. Het lastige is echter dat hij zelf zo graag wil.
Een paar keer per jaar hebben wij vanuit onze kerk een zogenaamde wikdienst. Onze kerkelijke gemeente is ingedeeld in verschillende wijken. Om de onderlinge band te verstevigen worden er kleinschalige wijkdiensten gehouden. Mensen uit dezelfde wijk komen bij elkaar in een bijvoorbeeld een school, houden een korte, kindvriendelijke dienst, waarna er bijvoorbeeld een ‘Amerikaanse maaltijd’ gehouden wordt. Ik vind vooral het sociale gebeuren altijd heel gezellig en ik merk dat ik dit ook echt nodig heb.
Tot nu toe hebben we Jacco altijd meegenomen, juist vanwege het kindvriendelijk en laagdrempelige karakter van deze kerkdienst. Maar de afgelopen keer merkte ik dat ik het eigenlijk helemaal niet meer leuk vind om hem mee te nemen! Jacco heeft namelijk continue toezicht en begeleiding nodig, waardoor het hele sociale gebeuren van deze bijeenkomst volledig langs mij heen gaat.
Deze gevoelens van onrust ten opzichte naar Jacco zijn niet nieuw, maar ik heb mij er altijd overheen kunnen zetten. Nu merk ik echter dat ik het zat begin te raken om als het ware steeds in dienst van Jacco te staan.
‘Mamma, wanneer gaan we weer naar de school van B?’ Terwijl ik om het antwoord heen probeer te draaien, vraagt Jacco: ‘ Is daar dan ook een collecte?’ Vanuit het niets hoor ik opeens Ruben roepen: ‘ Mamma, ik heb nog wel geld voor de collecte hoor! In mijn spaarpot zit allemaal geld!’ Ach, ze willen allebei zo graag naar de kerk, ik blijf het bijzonder vinden.
Dankzij de hulp van enkele tieners kan Jacco nog steeds mee naar de kerk. Elke week gaat er namelijk een tiener met hem mee naar de kindernevendienst om hem daar te begeleiden. Jacco vindt het reuze interessant dat er zo’n grote jongen met hem mee gaat en de tieners vinden het erg leuk om te doen!
Maar soms vraag ik mij wel eens af hoelang dit nog zo door zal gaan. Op een gegeven moment zullen we er toch aan moeten geloven dat Jacco niet meer mee kan gaan naar de kerk. Maar wat dan? Dat is een vraag die mij zo nu en dan aanvliegt! Moet één van ons thuis blijven met Jacco terwijl de ander met Hanna en Ruben naar de kerk zal gaan? Dat zal Jacco niet begrijpen en ik kan het hem niet uitleggen.
Maar voorlopig is het nog niet zover, dankzij de geweldige hulp van een aantal zeer geduldige tieners! En dát vind ik pas echt heel bijzonder!
