Kanniewaarzijn!!! (16-12-2013)

Eén van mijn favoriete programma’s is het satireprogramma: Kanniewaarzijn. Vol ongeloof en verbazing kijk ik elke keer weer naar de sketches die uitgespeeld worden. Tot nu toe zijn deze bizarre situaties onze deur voorbij gegaan. Tot nu toe, want helaas zitten wij nu in een  heuse ‘kanniewaarzijnsituatie’.

Wij hebben een invalideparkeerkaart voor Jacco vanwege zijn epilepsie.  Een paar maanden geleden hebben wij bij de gemeente een aanvraag ingediend voor een invalideparkeerplaats. We kunnen Jacco namelijk niet meer fatsoenlijk uit de auto halen wanneer hij veel aanvallen heeft.

Gelukkig was dit geen probleem en is de aanvraag meteen goed gekeurd. So far, so good. Maar toen begonnen echter de problemen, want wáár moet de parkeerplaats komen? Het liefst zouden wij hem voor ons huis in de berm hebben, maar helaas denkt de gemeente daar anders over.

Een paar weken geleden kregen we bezoek van een aantal mensen van de WMO om onze parkeersituatie te bekijken. De uitkomst van het gesprek was duidelijk: ‘Omdat jullie hebben een koophuis hebben met een eigen parkeerplek welke binnen 50 meter van jullie deur is, kan de gemeente hierin niets voor jullie betekenen’. Bij het horen van dit nieuws voelden we ons knock-out geslagen en zakte de grond onder onze voeten vandaan!

Het komt er dus op neer dat ik Jacco uit de auto moet sleuren- voorzichtig om geen andere auto te beschadigen- naar binnen moet slepen omdat hij niet meer te tillen is. Dit kan toch niet waar zijn!

Het schijnt dat de gemeente de parkeergelegenheden bij de bouw van onze wijk uit handen heeft gegeven aan een vereniging voor parkeerplekken. Advies van de gemeente is dan ook om een vergadering bij elkaar te roepen met alle leden van deze vereniging, ons parkeerprobleem bespreekbaar te maken en zo samen tot een oplossing te komen. Goed geregeld, toch?

Wij wonen hier nu negen jaar en hebben nog nooit van het bestaan van deze vereniging gehoord, laat staan dat wij weten wie de contactpersoon hiervan is. Maar aangezien we met de gemeente geen steek verder komen, heeft Jaap een kopie van de koopactie van ons huis opgevraagd bij de notaris om eens na te gaan hoe het zit met het de parkeerplaatsen in onze wijk.

Er is inderdaad een vereniging opgericht bij de oplevering van onze wijk. Deze vereniging bestaat uit drie straten en is opgericht door twee personen. Beiden wonen in een heel andere stad zo’n 20 tot 100 km van onze woonplaats af. We zouden dus contact met deze personen moeten opnemen om een vergadering over ons parkeerprobleem te houden. Bij navraag is deze vereniging niet bekend bij de Kamer van Koophandel en het begint er op te lijken dat hij alleen in naam is opgericht.

Het komt er dus op neer dat wij onze buurtbewoners moeten uitnodigen voor een vergadering om zo samen tot een oplossing te kunnen komen voor ons parkeerprobleem. Natuurlijk hebben wij het probleem al met onze naaste buren

besproken. We mogen onze auto op de plaats van een buurvrouw zetten, maar daarmee is het probleem niet opgelost. Ook deze parkeerplaats is te smal en is tussen andere auto’s. Hij is echter wel dichter bij onze tuindeur, dat scheelt wat til- en sleepwerk.

Ik vraag mij echter af of we met de ‘verre’ buurtbewoners wel tot een constructieve oplossing zouden kunnen komen, wanneer het met onze nabije buurtbewoners niet is gelukt.

Ach eigenlijk vind ik de hele situatie te belachelijk voor woorden en kan dit toch niet waar zijn! Ik zet de kachel maar wat hoger, want ik voel mij flink in de kou gezet door onze gemeente!